Inmiddels zijn we er wel achter dat Koen en ik vooral van rustige, niet te toeristische en verborgen pareltjes houden. Maar soms ontkomen we er niet aan om ook een populaire bestemming aan te doen. Ditmaal is dat Noosa. Klinkt schattig, maar het is er mega druk. Wij zijn niet heel bekend met de Ibiza vibe, maar ik denk dat het dezelfde vibe is als in Noosa.
Voor het eerst zien we een strand dat vol ligt met zonnende, gebruinde mensen. Vrouwen in kleine bikini’s, afgetrainde mannenlijven, opgespoten lippen. Op de achtergrond zijn grote en luxe appartementen tegen de heuvel aangebouwd en aan dure auto’s geen gebrek. Wij passen er perfect tussen in onze camping outfit en wandelschoenen (not).
De ligging van de camping is echter prachtig, pal aan een inham van de zee. Maar we staan werkelijk waar hutje mutje. Speedbootjes en jetski’s komen langs gesjeesd en tijdens de zonsondergang komen de sunsetcruises voorbij met feestende jeugd erop.
Dit is niet onze plek! Maar eigenlijk zijn we hier ook niet voor het dorp en al helemaal niet voor het feestgedruis. Oké, nu klinken we misschien als een stel bejaarden. Eigenlijk zijn we dat ook!
Waarom we wel naar Noosa zijn gegaan is vanwege het Noosa National Park. In de vroege ochtend verlaten we de camping en beginnen aan de Coastal Walk. Een prachtige wandelroute langs de kustlijn. We dachten dat we vroeg waren, maar de Australiërs, dat zijn pas echt vroege vogels. Het halve dorp is er aan het hardlopen. Maar de hele route hardlopen is blijkbaar toch iets teveel voor ze, dus na een paar kilometer lopen keert de rust terug.
Op het punt waar we moeten omdraaien hebben we een prachtig uitzicht op de Sunshine Coast. In plaats van walvissen, spotten we een hoop surfers en een griezelige slangetje.
Over rustige plekjes gesproken, onze volgende bestemming is alles behalve rustig. Er staat namelijk een stedentripje op het programma: Brisbane!
Maar eerst moeten we nog een paar uurtjes rijden, al onderbreken we de rit met een koffiepauze bij een van vele luxe badplaatsen aan de Sunshine Coast.
Dan komen we aan op de camping net buiten de stad. Nee, daar verwacht je geen enorme slang onder je bus toch? Vlak na aankomst op de camping is dit precies wat er gebeurde. Na een rondje wandelen over de camping lopen we terug naar de bus waar allerlei vogels een hoop kabaal maken. Dan zie ik dat er een enorme slang recht op ons busje afkronkelt. De vogels zijn de slang aan het opjagen en dus zoekt de slang een veilige plekje, onder onze bus!
In plaats van vluchten of bevriezen ren ik er juist op af! Zo’n grote slang hebben we nog niet gezien in Australië! En wauw, hij is echt mega! Maar al snel zijn we bang dat de slang in het onderstel van de bus kruipt. Voorzichtig rijdt Koen de bus een stuk naar voren waarna de slang het hogerop zoekt in de palm op onze campingplek. De buurman is ook op het kabaal van de vogels afgekomen en haalt er een campingmedewerker bij. Wat blijkt, er werkt toevallig een slangendeskundige op de camping die de slang weet te vangen en hem vervolgens vrijlaat buiten de camping.
De twee dagen in Brisbane zijn we vooral veel aan de wandel, langs de rivier en door de winkelstraten. Echt een spectaculaire stad is het niet, maar er hangt een gezellige sfeer. Oude en nieuwe gebouwen wisselen elkaar af en wat opvalt is dat de stad zeer multicultureel is. Je ziet het aan de inwoners, maar ook aan allerlei heerlijke Aziatische restaurantjes! Daar maken we de eerste avond goed gebruik van en genieten we van een Vietnamees broodje, Bahn Mi.
De tweede avond ziet er net wat anders uit, Nederlands kun je wel zeggen. Na een biertje bij een bierbrouwerij bestellen we ‘Dutch fries’. Wat dat dan ook mag zijn?! Krijgen we een serieuze friet speciaal voorgeschoteld met de enige echte Hela curry. Hoogtepunt van Brisbane!
We zwaaien Brisbane uit en gaan vroeg op pad richting de ferry. Er staat namelijk een bestemming op het programma waar we al een tijdje naar uitkijken: North Stradbroke Island. Een eiland vlakbij Brisbane, maar nog vrij onontdekt door de buitenlandse toerist.
Het eiland staat vooral bekend om haar natuur, de rustige sfeer, mooie stranden, het spotten van walvissen en koala’s. Koala’s? Ja zeker, doordat we een stuk zuidelijker zijn gereisd zijn we ook aangekomen in het leefgebied van de koala! Klinkt ons als muziek in de oren!
Na drie kwartier met de ferry komen we al vroeg aan, we ontbijten wat aan zee en besluiten dan om het eiland te gaan verkennen.
Al snel maken we onze eerste stop en besluiten een kijkje te nemen bij een korte steiger die een klein stukje de mangroven inloopt. Volgens het informatiebord zouden er koala’s kunnen zitten en dus richten we onze blik richting de toppen van de boom.
En hoe graag we ook willen, koala’s spotten is echt een kunst! Ze zitten 99% van de tijd doodstil, verscholen hoog in de boom. Maar dan zie ik een afwijking, een pluizig donker bolletje. Yes, een koala! Maar helaas, ze zit echt heel hoog en we kijken precies tegen haar kontje aan. Zonder verrekijker is er weinig van te maken. Maar hee, we hebben er eentje gespot en we zijn nog geen uur op het eiland!
North Stradbroke, wat een plek! We voelen ons er al snel thuis. De sfeer, de kleinschaligheid, de oneindige stranden, de camping aan zee tussen de eucalyptusbomen. Deze bejaarden zijn weer tevree!
Naast het maken van prachtige wandelingen zijn we vooral druk met één ander ding, een ding waar we heel blij van worden: walvissen spotten!
Langs het noordoostelijke puntje van het eiland loopt de ‘whale highway’, oftewel, de walvis-snelweg. Elk jaar zwemmen hier tussen de 25.000 en 30.000 walvissen langs. Eerst richting het noorden om te baren, dan terug naar het zuiden richting Antarctica.
Dat belooft veel goeds! Verrekijker mee, stoel mee, zak chips mee, camera mee en spotten maar!
Wauw wauw wauw! Er is niets gelogen aan deze walvis-snelweg. De vraag is niet of er walvissen zijn, maar hoeveel?! Naast walvissen spotten we ook tientallen dolfijnen en komen er af en toe zeeschildpadden met hun kopje boven water om adem te halen. Genieten!
Sinds we in het leefgebied van de koala zijn heb ik er een nieuwe wens bij en die deel ik zo’n 10x per dag met Koen. Namelijk, dat er in de boom naast me een koala zit die naar beneden komt, gewoon om even hoi te zeggen.
Koen blijft het maar herhalen, en stiekem weet ik het zelf ook, die kans is héél klein! ‘Vergeet het maar!’
Het feit dat wij, met onze wildlife-speurneuzen, de afgelopen dagen geen koala meer hebben gespot geeft niet veel hoop.
Maar we geven het nog een kans en rijden terug naar de plek waar we na aankomst op het eiland een koala hoog in de boom hebben zien zitten.
Met onze verrekijker op zak lopen we direct naar de boom waar ze zat, maar helaas, ze is vertrokken. Of toch niet.. Ineens zie ik een koala zitten in dezelfde boom, maar in een andere tak. We kunnen haar beter zien aangezien ze in een kale tak is geklommen. Waarschijnlijk om op te drogen in de zon, die nacht heeft het namelijk flink geregend.
Stilletjes kijken we via de verrekijker naar haar terwijl ze verzonken lijkt in een diepe slaap. Maar dan gaan haar ogen ineens open. Ze krabt zichzelf hier en daar en in plaats van weer terug te gaan in de slaaphouding komt ze in beweging.
Ze komt serieus in beweging! En zien we het goed? Ze is niet alleen! Ze draagt een baby’tje bij zich. De tranen springen spontaan in mijn ogen. Maar, wat gaat hier gebeuren?!
En ze klimt en ze klautert, maar niet naar boven. Ze komt naar beneden! Doodstil kijken we toe, wat gaat ze doen? We verplaatsen ons wat dichter naar de boom waar ze in zit en tot onze grote verbazing zakt ze steeds verder naar beneden.
Op mijn hurken zit ik zo stil als een muis naast de boom vanuit waar ze naar beneden komt. Koen zit op het vlonderpad een aantal meter verderop. Ze daalt, ze komt dichterbij, we zien de baby en als ik mijn arm zou uitsteken kan ik haar aaien.
Met mijn ene hand ben ik aan het filmen en mijn andere hand houd ik voor mijn opengevallen mond. Ik doe het bijna in mijn broek van de spanning, gezonde spanning, geluksspanning! Ik kan maar net mijn tranen inhouden, het zou jammer zijn als ze dit beeld vertroebelen!
Koen en ik maken regelmatig oogcontact, met grote ogen knikken we allebei van links naar rechts. Dit is niet normaal. Het is de koala’s en wij alleen!
Uiteindelijk bereikt ze de grond, op nog geen meter afstand van mij en op nog geen drie meter afstand van Koen. Ze is rustig, kijkt in het rond en neemt de tijd. Alsof ze poseert voor de camera!
Dan steekt ze het vlonderpad over en klimt in een boom. Daar gaan ze, op naar het bladerdak van het bos.. Maar nee, na een paar meter stopt ze met klimmen. Ze draait haar koppie en kijkt ons recht aan. Secondenlang staan we letterlijk oog in oog met mama koala en haar baby. Alsof ze even wil zeggen: ‘hebben jullie mijn knappe baby goed gezien?! Geen dank!, graag gedaan!’
Dan klimt ze verder de hoogte in en na enkele minuten ligt het stel weer heerlijk te slapen. En wij, wij zijn sprakeloos. Echt, we staan met onze mond vol tanden. Vooral het toeval van uitspreken van mijn wens en het uitkomen van deze wens, daar kunnen we echt niet bij! Maar dit soort momenten, dat is waarom we reizen. Van die bank af en herinneringen maken!
10 reacties
Oh Wilke, met kippenvel heb ik je verhaal gelezen! Wat een geluksmoment, wat een rijkdom!!!
Oh Wilke, wat een beleving is dat , wat een geluksmoment, dit is echt uniek geweest, ik zat zelf met ingehouden adem te lezen om het momentje niet te verstoren( ha ha). Prachtig!!! Groetjes Monique
Zo super gaaaaaf en bijzonder😍🐨❤️
Zo fijn dat jullie steeds zo gelukkiger mogen worden! Dat jullie droom elke dag een beetje bij beetje realistischer word.
Prachtig! Boffen ook!
Dat doet me goed (vanuit mijn zalige bankje) 🤪
We moeten toch zuinig zijn op deze mooie aarde hé. Geweldig de natuur en dieren die jullie tegenkomen. Net een droom…
Genieten hoor om met jullie mee te reizen,geweldig!
Wat een mooie herinneringen maken jullie !
Veel liefs van oma Riet❤️
Geluksvogels om zoiets moois van zo dichtbij te mogen beleven…😍🐼
Foutje van mij🙈het zijn koala’s…..🐨
Sorry Wilke en Koen ..
Ow wauw, dat verhaal van die koala.
Geweldig is dat.
Wat zit reizen toch vol verrassingen.
Tijdens onze vakantie in Greece ook.
Lekker rond rijden met de auto, en net als je denkt het kan niet mooier is er na een volgende bocht toch weer iets waar je tranen van in je ogen krijgt..
Geweldig.
Blijf je verwonderen in kleine geluksmomentjes.
Good Luck.
X
Geweldig Wilke en Koen wat een ervaring !! Echt niet normaal dat je dit mag beleven ! En wat een schitterende foto’s, zo leuk dat wij weer mee mogen genieten !