Er staat een bestemming op het programma waarvoor het eigenlijk stralend weer moet zijn, maar de herfstbuien van afgelopen week maken het spannend. Gelukkig is er hoop want er lijkt een zonnig weekend aan te komen. Precies het weekend dat wij stralend weer nodig hebben! Fingers crossed!
En inderdaad, we rijden de blauwe lucht tegemoet. Eenmaal op de camping in Esperance ruilen we gelijk de lange broek in voor een korte!
Esperance is een dorpje gelegen aan de zuidkust, beroemd vanwege de witte stranden, felblauwe zee en de perfecte golven om te surfen. Langs al dit natuurschoon loopt de ‘Great Ocean Drive’. Een korte, maar prachtige route met allerlei stops en uitzichtpunten.
Voordat we de dag later aan deze route beginnen moeten er wat huishoudelijke taken uitgevoerd worden! Al doet voornamelijk de wasmachine het werk.
Over de meeste campings mogen we trouwens niet klagen! Vaak zijn er wasmachines en nette sanitaire voorzieningen.
Iets waar we in Australië kennis mee hebben gemaakt is de ‘campkitchen’. Een keuken waar kampeerders kunnen koken. Er zijn meestal een aantal fornuizen, gasbarbecues, koelkasten en vriezers, afwasmogelijkheden en soms zelfs ovens. Ideaal! Daar maken we dus ook vaak gebruik van. Het scheelt een hoop gepriegel op onze eigen gaspitten en het bespaart ons gas natuurlijk!
Terwijl de was hangt te drogen genieten wij van de indrukwekkende route langs de kust. De baaien zijn werkelijk plaatjes! Ik zet een bakkie koffie en ondertussen kijken we naar alle surfers die wachten op de beste golf. Een aantal uurtjes later komen we aan bij Twilight Beach, ooit uitgeroepen tot een van de mooiste stranden van Australië, waar we ons bij aansluiten!
Het water is kraakhelder, rustig en er is een alarmsysteem voor haaien, hopelijk doet dat goed zijn werk. Perfecte plek dus voor een plons. We trekken onze badkleding aan, nemen de snorkel mee en stappen vol goede moed richting het water. Maar wat blijkt, het water is ijskoud! Dus na wat minuutjes pootje baden vinden we het mooi geweest.
Een andere reden waarom Esperance een van de populairste bestemmingen van Australië is, is vanwege het iets verderop gelegen nationaal park Cape Le Grand. Je vindt er langgerekte witte stranden, allerlei wandelingen en een toffe plek om te kamperen namelijk de Lucky Bay Campground. Vooral bekend vanwege de lokale campingbewoners: kangoeroes!
Maar om er te kamperen moet je geluk hebben want de camping zit bijna het hele jaar vol. En dus moesten we geloven aan ‘vooruit plannen’ en legden we deze camping twee weken van te voren al vast. Maar allang blij dat we een plekje voor drie nachten hebben weten te bemachtigen!
Wanneer we de camping oprijden mogen we zelf een plekje kiezen. Altijd lastig want de beste plekjes zijn vaak al bezet. Na wat rondjes rijden zijn we eruit en parkeren de bus op ons plekje, niet wetende dat er twee kangoeroes een dutje liggen te doen in de schaduw van wat bosjes.
Al snel ziet Koen ze liggen maar onze aanwezigheid doet ze niks. Ze dutten lekker door, wandelen soms een rondje om de bus op zoek naar eten en laten zonder pardon tientallen poepjes achter. Welja, in Tilburg waren het konijnenkeutels, deze zijn iets groter.
En terwijl mama-kangoeroe in dromenland is en baby-kangoeroe aan Koen’s voeten snuffelt horen we dat er onrust is in de camper tegenover ons. Wat blijkt, een oudere man is onwel geworden. Terwijl zijn vrouw hem in paniek bij probeert te krijgen rennen en roepen Koen en ik de camping over op zoek naar ‘a medic’. De ambulance bellen lukt niet aangezien we geen bereik hebben..
Al snel schieten mensen te hulp waarvan eentje een verpleegster is. Terwijl de rangers (vrijwilligers die de camping runnen) de hulpdiensten alarmeren komt de man gelukkig weer bij, maar het gaat niet best.
Bijna drie kwartier later arriveert er een ambulance, wat volgens de ranger aardig snel is aangezien we een eindje van de bewoonde wereld vandaan zijn.
Laat in de avond komen onze buren gelukkig weer thuis en blijkt het goed te gaan. We worden vanuit alle kanten bedankt voor onze oplettendheid en het in actie komen. Hoe rot deze situatie ook was, het schept een band. De dagen daarna voelt het dan ook alsof we een klein dorpje zijn waar iedereen elkaar kent en graag een praatje maakt met elkaar.
De volgende ochtend is alle rust wedergekeerd en gaan we op rak! Het topje van de berg Frenchman’s Peak wacht op ons. We waren al gewaarschuwd voor het feit dat het een hele steile klim is, en wanneer we na een stukje wandelen bij de steile rotswand aankomen zie ik dan ook niet voor me hoe ik ooit boven kom. Dus Sjaak Afhaak keert terug naar de bus terwijl Koen de klim aangaat en de top bereikt!
Gelukkig zijn er ook wandelingen die van baai naar baai lopen en een graadje makkelijker zijn. We volgen het pad door lage bebossing, over rotsen en zien in de verte eilandjes liggen. Grote sprinkhanen springen voor onze voeten vandaan en heel af en toe schiet er een kleine slang de bosjes in. Net wanneer we ons afvragen waar de volgende baai blijft verschijnt er een felblauwe lijn boven de rotsen. Hoe dichterbij we komen hoe mooier het wordt. Wat een paradijsje!
Ondanks dat het water hier ook aardig koud is nemen we toch een duik want de zee is aantrekkelijker dan ooit! Van een afstandje dan, want eenmaal in het water blijken er veel kwalletjes te zitten. Buiten dat is het opletten geblazen! Een koppel vertelde ons dat er een week geleden twee witte haaien zijn gespot rondom Cape Le Grand die achter wat mensen aan hebben gezeten. Brrr!
Na al die inspanning is het weer eens wat bladzijdes uit onze boeken te lezen. In plaats van de bus te parkeren op onze campingplek parkeren we de bus op het strand van Lucky Bay. Iets wat heel veel mensen doen. Daardoor is het zand zo platgereden dat je niet per se een fourwheeldrive nodig hebt om met je auto op het strand te komen.
Heerlijke plekje om te relaxen en wat het extra leuk maakt zijn de kangoeroes die soms een kijkje komen nemen.
Esperance, Cape Le Grand, Lucky Bay. Wat een ge-wel-dig stukje Australië! Elke avond een kraakheldere sterrenhemel en op onze laatste avond worden we ook nog eens getrakteerd op een ‘roze’ zonsondergang!
9 reacties
Wat een prachtige foto’s!!! En die sterrenhemel…het lijkt wel een grindpad. Werkelijk fantastisch en wat een avonturen beleven jullie.
Weer genoten van jullie verhaal🤗
Wauw wat een verhaal weer en mooie foto’s, maaaar die laatste twee foto’s! Niet normaal. Gaaf hoor! Lekker genieten daar! 😘
Waaauuw die sterrenhemel!
En wat een stranden, kan niet anders dan dat jullie genieten! 😊
Sjaak Afhaak 😂 haha, Dat hebben wij ook eens meegemaakt met jou Wilke maar toen was het einde pad.
Het zijn weer prachtige foto’s!❤️🌟✨
Hé Koen en Wilke, wat prachtig allemaal weer, wat een “plaatjes, maar ik denk niet dat het het allermooiste stukje van Australië is, dan zou je dat al gezien hebben, zonde, ik zou nog lekker doorzoeken. Goede reis!!😉🙃
Hele mooie foto van de sterrenhemel en de zonsondergang zeg 😍 Niet verwacht dat dit bestaat!
Jullie gaan wel lekker veel strandjes af ! Goed voor Wilke’s watervrees haha liefs en geniet!
Weer prachtige natuur hoor, genieten ….wij wachten op de zon…willen ook onze korte broek aan 😫
Liefs…😍👋
😍😍😍😍😍😍😍😍😍
Wat mooi allemaal weer!!
❤️❤️