Vrijdag 13 april zijn we vanuit Sri Lanka naar Kuala Lumpur gevlogen. Omdat onze vlucht naar Cambodja pas de dag later was hebben we een nachtje vlakbij het vliegveld geslapen. Kortom, een saaie reisdag.. De volgende ochtend vroeg op voor de vlucht naar Cambodja. Gelukkig verloopt het reizen tot nu toe allemaal soepeltjes en zijn we op de vliegvelden zo de douane door. Na twee uurtjes vliegen kwamen we aan in Siem Reap, Cambodja. Toen we het vliegtuig uitstapten werden we opnieuw overvallen door de hitte. Het voelde alsof er een felle brand gaande was waar we de hitte van voelden. Gek om wéér een andere soort warmte te ervaren.
Voor de eerste keer tijdens onze reis stond de eigenaar van het hotel op ons te wachten, netjes met een papiertje met onze naam erop. Ook zijn zoon van 14 was erbij. Die had vakantie, maar mocht/moest vaders meehelpen. In de auto kregen we alvast wat uitleg over hoe bepaalde dingen in Cambodja werken, denk aan voorbeelden van oplichting enz. Gelukkig hadden we ons hierover van te voren goed ingelezen! Dat scheelt toch weer een kleine cultuurshock!
Bij het hotel werden we welkom geheten door de rest van het gezin: dochter van 7, zoon van 11, zoon van 15 en vrouwlief. Een prachtig gezin, en stuk voor stuk leken ze op vader. We moesten ons vooral welkom voelen en elkaar zien als familie. Dat is zeker gelukt! Er werd super goed voor ons gezorgd, maar daarnaast hebben we ook lol gehad met elkaar. Met z’n allen in het zwembad, wedstrijdje wie als eerste aan de overkant is. Noem het maar op. We werden niet aangesproken met ‘u, mevrouw of meneer’. Nee, Koen werd Khun en ik werd Will! ‘Khun, would you like a beer? Will, would you like a mango?’
Wij vonden het geweldig om omringd te zijn door het gezin! Vader was een slimme vent, we hebben fijne, maar ook confronterende gesprekken met hem gevoerd. Het leven in Cambodja is zo simpel nog niet. Er heerst veel corruptie en armoede. En toen we naar zijn leeftijd vroegen was het antwoord: ‘ik weet niet precies hoe oud ik ben, m’n moeder kon niet lezen of schrijven dus het is niet vastgelegd. Maar ik gok tussen de 40 en 43.’ Kunnen wij ons dat voorstellen? Nee!
De eerste dagen dat we er waren werd het Khmer (Cambodjaans) nieuwjaar gevierd. Veel landen in Azië vieren dit feest aangezien het het boeddhistisch nieuwjaar is. En hoe wordt dat dan onder andere gevierd? Drie dagen lang vindt er een reuze watergevecht plaats in de stad. Iedereen, jong en oud, is bewapend met een waterpistool, een tuinslang, waterballonnen of emmers met water. Oké, hier hadden we niet helemaal op gerekend. We wisten dat dit watergevecht elk jaar in Thailand plaatsvind, maar in Cambodja dus ook. Een rondje wandelen door de stad of ‘s avonds met een droog pak bij een restaurant aankomen zat er ècht niet in.. Kinderen hadden de grootste lol en volwassen deden gezellig mee. Maar het waren de stoere Cambodjaanse puberjongens die het hardste gilde. Ongelooflijk! Het was leuk om te zien hoeveel plezier iedereen met elkaar maakte. Iedereen leek vrolijk, er werd veel gelachen en vooral veel water verspild. Maaaaar! Toch leken er een paar regels te zijn: je maakt alleen mensen nat die ook bewapend zijn met een waterpistool en als iemand aangeeft niet nat te willen worden laat je diegene met rust. Maarja, wij zij toeristen, dus we zijn de sjaak. En ach, wat is er nou leuker dan meegaan in al het plezier van het volk! Al waren we er na 3 natte dagen wel he-le-maal klaar mee!
Na alle gekkigheid keerde de rust terug en kwam het echte leven van Siem Reap weer op gang. Mensen gingen weer aan het werk en de stad werd opgeruimd en schoongemaakt. Wij vonden Siem Reap een hele gezellige stad met prachtige restaurants, een leuke oude markt, ontelbaar veel souvenirwinkels en ‘s avonds een gezellige pubstreet en nightmarket. Tja, toeristisch was het wel, maar we hebben het er heel erg naar onze zin gehad. Wel moesten we weer even wennen aan het gebruik van het openbaar vervoer. Dit keer geen eigen auto of tuktuk!
Waar het in Siem Reap eigenlijk allemaal om draait zijn natuurlijk de tempels van Angkor. Met als bekendste tempel ‘Angkor Wat’. Een paar feitjes over het gigantische tempelcomplex:
Angkor was vroeger de hoofdstad van Cambodja en is opgericht in 889
- Er is 600 jaar lang gebouwd aan verschillende tempels
- Op het hoogtepunt woonden er 1 miljoen mensen in de stad Angkor
- De tempels van Angkor liggen verspreid over 400 km2
- De bekendste tempel ‘Angkor Wat’ is het grootste religieuze gebouw ter wereld
- In 1431 verliet de bevolking de stad omdat ze werden aangevallen door Thailand. Daarna heeft de natuur Angkor overgenomen. Een Franse expeditie ontdekte rond 1900 het tempelcomplex waarna de restauratie van het complex begon.
We kochten een ticket dat ons drie dagen toegang gaf tot de tempels en huurden een tuktuk inclusief chauffeur. Drie ochtenden zijn we vroeg op pad gegaan en hebben we verschillende tempels bezocht. De tempels zijn gigantisch. Ze zijn groot, hoog, liggen midden in de natuur en sommige tempels worden langzaam weer overgenomen door de natuur. Het leuke is dat je door de gangen van de tempels kunt lopen (of verdwalen). Sommige tempels voelden wat mysterieus aan en op andere plekken leek het alsof we over een filmset liepen. En maar zweten, want wat was het warm! De gevoelstemperatuur lag zo rond de 43 graden.. Omdat we drie dagen de tijd hadden zijn we elke dag rond 14.30u terug gegaan naar het hotel om lekker te relaxen aan het zwembad.
De tweede dag hebben we onderweg een kijkje genomen bij het landmijn-museum. Het museum is opgericht door een man die tijdens de Rode Khemer tijd kindsoldaat is geweest en landmijnen heeft geplaatst. De ‘Rode Khmer tijd’. Voor ons was het totaal onbekend terrein, maar hier in Cambodja kan je er niet omheen. In een volgende blog zullen we dieper ingaan op de geschiedenis van Cambodja. De geschiedenis waar wij op school nooit iets over hebben geleerd, maar wat zeker even de aandacht verdiend!
Terug naar het landmijn-museum. Het museum vertelt het verhaal van kindsoldaat Aki Ra: hoe hij werd ontvoerd nadat zijn ouders waren vermoord, hoe hij als kind landmijnen plaatste onder het regime van de Rode Khmer, hoe de gruwelijke oorlog tot zijn einde kwam en hoe hij leerde landmijnen te ontmantelen wat hij daarna door heel het land heeft gedaan. Landmijnen ontmantelen gebeurd hier nog regelmatig. Naar schatting liggen er nog 4 tot 6 miljoen niet ontplofte landmijnen in de grond van Cambodja. Het gevolg hiervan is dat er nog steeds slachtoffers vallen door ongelukken met landmijnen. Het museum maakte indruk, maar was slechts het begin van onze geschiedenisles over de Rode Khmer tijd.
