Soms verblijf je op plekken waar je graag langer was gebleven. Onze safari-tent was zo’n plek, maar na zeven nachten was het toch echt tijd om verder te gaan. Ook moesten we onze vertrouwde Suzuki Jimny inleveren. Dat voelt altijd een beetje gek want met een auto heb je zoveel vrijheid. Nu zijn we afhankelijk van de benenwagen en het openbaar vervoer, maar daar vinden we onze weg ook wel weer in.
We verbleven 4 nachten in Uvita, een vrij rustig kustdorpje met wat hotels en restaurants. Waar Uvita vooral bekend om staat is het Marino Ballena National Park. Wanneer het eb wordt komt er een enorme walvisstaart tevoorschijn die bestaat uit een zandbank en rotsen. Dat hier jaarlijks bultrug-walvissen samenkomen kan haast geen toeval zijn. Momenteel is het ook walvisseizoen, maar vanaf de kust zijn ze helaas niet te spotten, dus doen we het met de walvisstaart van zand en rotsen.
We wandelen vanuit ons hotel door het dorp, drinken ergens een kop koffie en lopen vervolgens via de jungle naar het strand. Dat het een eindje lopen was wisten we wel, maar als je een stuk verkeerd loopt is het dus nog verder lopen…
Het is warm, de zon schijnt volop en schaduw is nauwelijks te vinden. Lichtelijk oververhit komen we aan op het strand en zien we de walvisstaart tevoorschijn komen. We hebben de puf niet meer om ook nog eens de hele zandbank te bewandelen. Aan de rand van de jungle zoeken we schaduw op, even op adem komen, met uitzicht op de walvisstaart.
Er is beweging in de bomen boven ons en een aantal mensen staan te wijzen. Dan komen ze tevoorschijn: een groepje brulapen. Ze zitten te smikkelen van de vruchten aan de boom, en als je niet uitkijkt krijg je de pit gewoon naar je hoofd gegooid, niet expres uiteraard😉.
Terwijl we naar boven staan de kijken sluipt er een leguaan langs ons heen, hij zoekt het zonnetje op en poseert voor een foto. We kijken elkaar aan en kunnen bijna niet geloven wat voor dierenleven er allemaal om ons heen is, zo gaaf!
Rustig aan keren we om, laten het strand achter ons en lopen nog een klein stukje door de jungle. In de verte zien we de bewoonde wereld weer tevoorschijn komen, maar voordat we daar zijn zien we een handjevol mensen stil staan. Dan is het altijd maar weer de vraag: waar kijken ze naar?
We komen dichterbij en zien in eerste instantie niks. De meeste dieren hebben zo’n goede camouflage-kleur. Maar dan komt onze wens uit! Iets wat we ÉCHT wilde gaan zien in Costa Rica: in de palmboom zit een kleine luiaard te slapen. We geloven onze ogen niet! Als deze mensen er niet hadden gestaan waren we de luiaard zo voorbij gelopen. Met nieuwe energie en een verfrissende cola in onze buik lopen we terug naar ons verblijf.
Reizen gaat helaas niet alleen maar over mooie stranden, bergen, bijzondere dieren en lang leve de lol. Ook wij moeten er weer aan geloven. Hoofdpijn door de warmte en luchtvochtigheid, vermoeidheid, darmen die van slag zijn met als gevolg velen bezoekjes aan de wc.. We doen even een stapje terug en nemen de tijd om bij te komen. Misschien was de wandeling door de zon naar het strand toch iets teveel van het goede?!
Ook moeten we niet onderschatten dat het opdoen van alle nieuwe ervaringen (in de bloedhitte) veel energie kost. Ondanks dat we vroeg naar bed gaan en op tijd rust nemen merken we dat het toch veel van ons lichaam vraagt.
Hoe dan ook, het toeristische Manuel Antonio wachtte op ons. Een plek die we in eerste instantie over wilden slaan. Er is een nationaal park waar je dieren kunt spotten, prachtige stranden en vele hotels en restaurants. Door het lezen van verschillende (negatieve) blogs stond een bezoek aan Manuel Antonio dus niet op de planning, maar moeten we ons daardoor tegen laten houden? We besluiten het met eigen ogen te gaan bekijken!
De start is vals, volledig vals! En dat kwam door ons verblijf. De warme, smoezelige en benauwde kamer leek wel op de foto’s van Airbnb, maar de reviews over hoe schoon en net de kamer zou zijn viel vies tegen! We probeerden er het beste van te maken totdat er een aantal kakkerlakken tevoorschijn kwamen. En geloof me, we zijn heus wel insecten of andere diertjes gewend op onze kamer: mieren, muggen, vliegen, gecko’s, spinnen. Allemaal prima. Maar kakkerlakken?!
Het was een onrustige nacht en de wekker ging om 5.45u. De tickets voor Manuel Antonio National Park waren namelijk al gekocht en we wilden er om 7.00u zijn. Het park gaat dan open, en zo vroeg mogelijk gaan betekent nog geen groepen toeristen met een gids.
En inderdaad, met zo’n 10 andere mensen stonden we te wachten bij de poort. Onze temperatuur werd gecheckt, we moesten onze handen ontsmetten, onze tas werd doorzocht op eten (dat mag niet mee naar binnen omdat de apen brutaal zijn) en toen konden we op pad.
Maar we waren onrustig, zagen nu al op om terug te gaan naar onze kakkerlakken-kamer. Voordat we op zoek konden gaan naar dieren moesten we wat anders fixen, en wel een nieuw verblijf! Ons contactpersoon liet weten een ontsmettingsbedrijf te laten komen, maar ons niet gezien! We boekten wat nieuws en dat gaf rust. Tijd om het park te verkennen!
Alle paden in het park zijn aangelegd en zijn te bewandelen door de jungle, over het strand, omhoog en weer omlaag. Als we op het strand aankomen zijn we alleen. Niemand te bekennen. De eerste voetstappen in het zand die dag, zijn van ons! Op ons gemakje wandelen we rond en blijkt maar weer dat dieren spotten echt heel lastig is.
Het is inmiddels een paar uur later en de groepjes met gidsen komen voorbij. Handig, zo kunnen we af en toe stiekem mee luisteren en kijken!
Of het park van Manuel Antonio niet de moeite is zoals we gelezen hadden? Wij vonden het wel de moeite waard! De stranden zijn prachtig (als je vroeg gaat, want later ligt het vol en wordt er volop gezwommen), je kunt er leuk wandelen en na het zien van allerlei apen, vogels en een luiaard gaan wij voldaan terug naar de uitgang.
Inpakken en wegwezen! Op naar ons nieuw verblijf waar een aap in de boom ons welkom heette. Dat voelde beter! Maar na die slechte nacht en een flinke wandeling door het nationaal park was onze batterij leeg. Op tijd naar bed en de volgende dag zouden we verder uitrusten. Op het strand van Playa Biesanz. Waar we opnieuw getrakteerd werden: apen in de boom, een toekan die over vliegt en met als kers op de taart: een luiaard, heel laag in de boom op zoek naar blaadjes om van te smullen.
8 reacties
Weer mooi om te lezen Wilke ( en Koen) al veel gezien en meegemaakt. Met de benenwagen kom je er ook maar kost natuurlijk meer energie ….fijn dat het weer goed met je gaat…pas goed op jezelf hoor. 🙊 lieve groeten 😍
Prachtige foto’s alweer!
Onverwachte visite van die kakkerlakken 😢……….wegwezen……
Hopelijk niet te lang last van jullie darmen maar dat hoort ook bij reizen.
Even rust op de plaats dan komt het weer goed en daar hebben jullie de tijd voor😜
Liefs mama.
Wat een prachtig avontuur beleven, jullie het lijkt wel een expeditie Robinson😉.
Ik geniet van de geweldig mooie fotos, van beaches die ik nog nooit in het echt gezien heb.
In een woord Wauw….
Ook de dieren welke jullie spotten zijn beautyfull.
Dat is nog eens wat anders dan in De Beekse Bergen 🤔.
Goed naar je lijf blijven luisteren en naar elkaar, en….. Vanaf maandag ook naar onze Selina 😜.
Hopelijk is het weer wat rustiger in jullie buik en op het toilet. 🚽.
Tot het volgende blog,, enjoy your world trip.
X Marielle
Wat een mooie verhalen tot nu toe! Zoals jullie het schrijven lijkt het alsof we er gewoon bij zijn, gelukkig wel zonder kakkerlakken 🙂 .
Wij lezen ook mee! Super leuk om zo op de hoogte te blijven van jullie avonturen! Geniet! Liefs Esmee en Jeske
Wat een bijzonder verhaal weer. Zo gaaf al die dieren en lege stranden. Ik heb een keer gelezen om elke dag pro biotica te slikken op reis en sinds ik dat deed heb ik geen buikgriep meer gehad. Wie weet hebben jullie hier iets aan. Veel plezier weer!
Wat een prachtige natuur Wilke en Koen ! Geweldig die luiaards en apen ! Op naar t volgende avontuur ,ik lees gezellig mee !
Wat leuk om te lezen over jullie reis! Het leest ook lekker weg 😊.. wat een prachtige foto’s! Wat naar van die kakkerlakken, juk! Gelukkig iets nieuws kunnen vinden dan en verder op avontuur. Hopelijk zijn de darmen weer helemaal oké! En genieten jullie ondertussen met Selina van vele mooie andere plekken ☺️😘