Na heel wat uurtjes reizen komen de ouders van Koen, Yvonne en Leon, veilig aan in Sydney. Met de trein reizen we terg naar het appartementje waar we voor twee nachtjes zullen verblijven. Eenmaal daar drinkt Leon z’n eerste Australische biertje, proosten we op het samenzijn, kletsen even bij en gaan dan al snel naar bed.
Na een prima nachtje zitten we ineens met z’n viertjes aan de ontbijttafel. Gezellig! We maken de post open die vanuit Nederlands is meegekomen voor ons. Lieve woordjes, dropjes. Bedankt!
Ondertussen doet de zon al goed haar werk. Een prima dag om Sydney te verkennen, en waar kun je je bezoek aan deze stad beter beginnen dan bij het Opera House?!
We struinen door verschillende wijken, maken een tochtje met de ferry en genieten van de zonsondergang met uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge.
We struinen door verschillende wijken, maken een tochtje met de ferry en genieten van de zonsondergang met uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge.
Veel tijd in Sydney hebben we niet, want de volgende dag wacht er een camper op Yvonne en Leon. Voor drie weken hebben ze een camper gehuurd. Dat is toch de leukste manier om door dit enorme land te reizen.
Het verhuurbedrijf is dicht op zondag, maar de sleutel ligt ‘verstopt’. Eenmaal daar schrikken Koen en ik van het formaat van de camper, wij dachten namelijk dat ze een paar maatjes kleiner hadden gehuurd. Maar hee, nu kunnen we wel binnen koken en als het echt moet hebben we altijd een toilet in de buurt!
Leon stapt achter het stuur, voor hem is het de eerste keer links rijden en dat is zeker even wennen! In onze achteruitkijkspiegel zien we dat hij regelmatig te ver naar rechts rijdt. Echt een ‘kwaaltje’ wanneer je voor de eerste keer aan de andere kant van de weg rijdt. Dus even bijsturen en weer veilig op pad.
De eerste bestemming is het nationaal park Blue Mountains, een paar uurtjes van Sydney vandaan. Maar voordat we het park bezoeken maken Yvonne en Leon hun camper in orde. De koffers uitpakken en de kastjes inrichten, van de zithoek een bed maken en gewoon even wennen aan het huis op wielen. Plus, de jetlag begint ook een beetje toe te slaan. Even pas op de plaats en letterlijk landen. Ook voor ons is het even schakelen om na zo’n lange tijd samen reizen en kamperen nu samen te reizen met ons bezoek.
Voordat we het weten gaat de zon al langzaam onder en dus lopen we nog snel naar een uitzichtpunt vlakbij de camping. De bergen, de ondergaande zon, wat een plaatje!
De volgende dag trekken we allemaal onze wandelschoenen aan want er staat een wandeling door het nationaal park op het programma. Het wandelpad ligt er zoals gewoonlijk weer perfect bij met hier en daar wat klimmen, dalen en natuurlijk prachtige vergezichten over de Blue Mountains.
Na lekker de benen te hebben gestrekt ruilen we de Blue Mountains in voor een bochtige rit door de bossen van Kangaroo Valley. Eenmaal op de camping kijken we onze ogen uit. De locatie is fantastisch. Tussen de heuvels, kangoeroes die zo nu en dan voorbij springen en we ontmoeten een bijzonder dier: de wombat. Familie van de koala en net zoals alle Australische zoogdieren heeft ook de wombat een buidel. Maar, waar de koala zich graag verstopt in bomen graven wombats juist enorme holen.
Na helaas maar een nachtje verlaten Kangaroo Valley. We hadden allemaal best wat langer willen blijven, maar aangezien we ‘maar’ drie weken samen hebben zit dat er niet in. Het reistempo ligt dus een stukje hoger en na weer heel wat kilometers rijden komen we aan in Jervis Bay. We gaan iets doen waar Koen en ik al een tijdje naar uitkijken: met een boot het water op om walvissen te spotten!
Die ochtend is de wind flink aangetrokken en dus nemen we voor de zekerheid een reispilletje (of paracetamol hè Leon. Die ook in het doosje van de reispilletjes zaten 😋).
Gelukkig heeft niemand last gehad van zeeziekte en hebben we volop kunnen genieten van dolfijnen en een prachtig groepje walvissen! Twee mama’s met hun kalfjes hadden het er maar druk mee. Slaan met hun zijvinnen, hun staart showen, echt geweldig om ze van zo dichtbij te zien!
Die nacht slapen we op de Green Patch Campground, gelegen in de natuur aan een prachtige baai. Leon en Koen duiken het koude water in. Yvonne en ik slaan over. Yvonne luiert wat op het strand en ik wandel een stukje langs de zee. Eenmaal terug bij onze campers is er wat commotie. Wat blijkt, er glibbert een flinke slang langs het toiletgebouw. En ik kan alleen maar denken aan de uitspraak die we laatst hoorden: ‘springtime is snake time!’ De lente komt eraan, de temperaturen lopen op en dus ontwaken de slangen uit hun winterslaap. Wat een feest!
Met regen op ons dak worden we wakker. Inpakken en wegwezen! Tijd om de kilometerteller weer aan het werk te zetten. We rijden uren en uren. Helaas komen we onderweg veel verkoolde bomen tegen. Dit gebied is in 2019 flink geraakt door de bosbranden en dat is nog steeds te zien. Maar wat we ook zien zijn nieuwe takken met verse blaadjes, de natuur is aan het herstellen!
Raymond Island is onze volgende bestemming, al slapen we niet op het eiland. Het eiland is namelijk zo klein dat er niet eens een camping is. Toch kunnen we niet wachten om het eiland te bezoeken! Maar eerst relaxen we een middagje op de camping in Paynesvile. Wasje draaien, stukje wandelen, boekje lezen, de mannen kijken Formule 1 en ‘s avonds worden er hamburgers gebakken!
Die ochtend is de zon er al vroeg bij. Gelukkig maar want misschien was dit wel de koudste nacht die we tot nu toe in Australië hebben gehad, namelijk 4 graden! Hoewel het lente is, lijken de temperaturen daar niet echt op. De avonden, nachten en ochtenden zijn echt fris. Maar wanneer overdag de zon schijnt is de temperatuur aangenaam!
Op naar de ferry, die dit keer niet al te groot is. Er kunnen een aantal auto’s op, maar wij gaan gratis en voor niks te voet mee naar de overkant. De hele oversteek duurt maar liefst 5 minuten!
Welkom op Raymond Island! Een klein eiland, maar groots in iets heel gaafs! Koala’s! Bij aankomst doen we het bijna in ons broek wanneer we foto’s maken achter het koala-fotobord. Achter het bord hangt namelijk een eetlepel die je voor je neus kunt houden. Waarom? Nou, dan heb je een koala neus!
Uren lang dwalen we over het eiland op zoek naar koala’s. En echt, het stikt ervan! Jaren geleden waren er bijna geen koala’s meer op dit eiland. Er is toen een nieuwe groep geïntroduceerd en sindsdien is de populatie enorm gegroeid!
Wat een heerlijke dag! De zon schijnt, we drinken een goede bak koffie bij een koffie-caravan, wat overigens de enige horecagelegenheid is op het eiland. Koala’s zijn er in overvloed en we zien er zelfs eentje de weg oversteken waarna we hem in de boom zien klimmen!
We hadden wel gedacht koala’s te gaan zien, maar zoveel?! Dus met een flinke dosis Australische natuur en dieren op zak zetten we onze reis voort richting.. Melbourne!
4 reacties
Wat een mooie reis met jullie viertjes door zuid Australië.
Prachtige foto’s!
Wij hebben ervan genoten ook via de Polarsteps van Yvonne.
Gezellig even familie op bezoek. En ook weer uitzicht op de andere oudjes…bofkontjes 😍
Wat gezellig zo met z’n viertjes! En wat mooi om zoveel koala’s te zien ! Jullie hebben genoten samen .
Ohhh die foto’s van die walvissen 😍🐳