Na het avontuur met Yvonne en Leon wacht er weer een nieuw plekje op ons rijden. We rijden richting de Adelaide Hills. We belanden op een rustige camping waar we uitkijken over groene, glooiende heuvels waar koeien, vogels en konijntjes voor vermaak zorgen. Eigenlijk wilden we een kleine roadtrip gaan maken, maar de plek bevalt ons zo goed dat we even een moment van rust inbouwen. Tijdens de reis met Yvonnen en Leon hebben we zoveel kilometers gereden, dat we er nu even geen zin in hebben.
Het is lente dus de omgeving ziet prachtig groen. Hup, de nieuwe wandelschoenen aan en inlopen maar! Daarnaast bezoeken we wat schattige dorpjes en smullen we bij een aardbeienboerderij van een gebakje met, verrassing, aardbeien!
Na een paar dagen ontspanning is het tijd voor onze volgende housesit. We passen een lang weekend op Archie en zijn huisje want de eigenaresse moet voor haar werk naar Perth. Archie is een druk baasje, constant gefocust op zijn bal en zit werkelijk geen seconde stil. Maar het is ook een lieverd en wandelt super lief met ons mee. Nadat de boef een beetje aan ons gewend is, lijkt hij wat meer te ontspannen en in te zijn voor knuffels en aaitjes.
De nachten zijn wat minder. Archie slaapt namelijk altijd bij zijn baasje in bed. Ze zei tegen ons dat we gewoon de slaapkamer deur dicht moeten doen als we Archie niet op ons bed willen, en dat ie dan wel op de bank zal gaan liggen. Nou, mooi niet! Blaffen, janken, aan de deur krabben en continue door het huis wandelen. Archie slaapt niet, wij slapen niet. Dus tegen al onze principes in toch maar bij ons op bed. Gevolg: Archie slaapt wel, wij niet! Aangezien het bed vrij smal is en Archie heel wat plek inneemt.
De twee nachten daarna wisselen Koen en ik elkaar af met slapen in de bus. Een van ons in de bus, de ander met Archie in bed. Niet ideaal, maar zo slapen we in ieder geval allemaal! Ach we lachen er maar om!
Na vier dagen ballen gooien, uren wandelen en lekker koken in een ruime keuken laten we Archie weer achter bij zijn baasje en gaan wij weer kilometers knallen. Want… we worden verwacht bij Bimbi Park! Herken je de naam nog? We sliepen er een tijd geleden met Yvonne en Leon. De camping, verstopt onder eucalyptusbomen waar koala’s leven. De plek waar Koen en ik gelijk weg van waren door de rust, de natuur en de koala’s.
Toen we er als kampeergasten verbleven zag ik dat er een koppel aan het werk was, ze waren huisjes aan het schoonmaken. Ze spraken Frans, waardoor er bij mij een belletje ging rinkelen: ze werken hier met reizigers! Ik twijfelde geen moment, trok mijn stoute schoenen aan en ben naar de receptie gelopen.
De ‘manager’, die later de jongste zoon en een enorme grapjas blijkt te zijn, zegt ons dat het Franse koppel per half oktober vertrekt. Dat is precies het moment dat wij het stokje over zouden kunnen nemen! Dus als het aan hem ligt komt het perfect uit en zijn we meer dan welkom. Maar dan komt het hoge woord eruit: hij moet het nog wel even aan zijn ouders vragen (haha)! Want dat zijn eigenlijk de echte managers!
De dag later horen we dat het ‘m waarschijnlijk niet gaat worden omdat ze een koppel zoeken voor langere termijn. Helaas! Toch besluit Koen nog een mailtje te sturen met de boodschap ‘mochten jullie je bedenken’. Wat blijkt, ze hebben zichzelf al bedacht en we zijn meer dan welkom!
Na 800 kilometer rijden komen we stilletjes aan in de buurt. In de laatste grote stad die we tegen komen slaan we heel wat boodschappen in omdat Bimbi Park nogal afgelegen ligt. Onderweg vragen we onszelf af hoe druk het op de camping zal zijn. ‘Waarschijnlijk is er niks te doen, want het is geen vakantie in Australië!’
Maar niets is minder waar. Wanneer we aankomen weten we niet wat we zien! Overal rennende, fietsende, steppende, springende, stuiterende en gillende kinderen op blote voeten met verwilderd haar. Moeders die in hun hippie outfit rust proberen te vinden tijdens een yoga sessie. Hier en daar nemen groepjes kinderen deel aan verschillende activiteiten zoals leer en metaal bewerken.
Kortom, het is een gekkenhuis!! Wat blijkt, eens per jaar komen er tientallen ‘homeschool families’ samen bij Bimbi als soort van schoolkamp. Geen wonder dat al die kinderen hyper zijn!
Oké, even schakelen want deze zagen we niet aankomen! Maar geeft niets want we belanden in zo’n enorm warm bad! Bimbi wordt gerund door een geweldig, chaotisch gezin. Kat en Frank staan aan het roer, hun zoon Manny (25) en zijn vriendin Sophie (25) zijn hun twee rechterhanden en de zonen Dimitri (21) en Nathaniël (17) doen liever hun eigen ding, maar springen hier en daar soms bij.
We voelen ons enorm welkom, tekenen al het papierwerk en genieten van onze voorlopig laatste vrije middag!
De dag erna worden we ingewerkt door het Franse koppel die de dag later vertrekken. Nu is het aan ons! Maar eerst verhuizen we van de bus naar ons tijdelijke boshuisje. Een simpele cabin voorzien van een fijn bed, keuken en een zithoekje.
Het klimaat is hier nogal wisselend, zegt gerust koud, vochtig, regenachtig, winderig en nat. Dus dan is het fijn om na een dag werken niet ook nog eens te ‘moeten kamperen’ ;-). Plus, we hoeven er niks voor te betalen wat ons een hoop overnachtingskosten scheelt! Hopelijk houdt de bovenbuurman, meneer koala, zich wel koest!
Over koala’s gesproken, we zien ze echt overal. En niet alleen maar slapend, hoog in de boom. Doordat we 24/7 op de camping zijn zien we geregeld koala’s die actief zijn. Soms zien we ze zelfs uit de boom naar beneden komen waarna ze aan de wandel gaan. Zo bijzonder, want dan kunnen we ze goed van dichtbij bewonderen! Helemaal schattig zijn de mama’s met een baby op hun rug! Wat is de natuur toch bijzonder en wat is Bimbi Park een fantastische plek!
Maar er moet dus ook gewerkt worden. We beginnen elke dag rond 9.00u, klokken onszelf in en halen het formulier op waarop staat vermeld welke huisjes er schoongemaakt moeten worden. Vervolgens rijden we met de schoonmaak-auto’s naar het toiletgebouw want die verdiend elke ochtend als eerste een schoonmaakbeurt! Niet onze favoriete bezigheid, maar we weten hoe fijn het is om als kampeerder een schoon toiletgebouw in te wandelen.
Daarna starten we met de ‘change overs’, huisjes die uitchecken, maar die voor dezelfde dag alweer geboekt zijn. Omdat die huisjes voor 15.00u klaar moeten zijn mogen we pas gaan lunchen als alle change overs klaar zijn. Dat houdt in dat we soms pas laat aan een boterhammetje zitten. Dus tussendoor een muesli reep erin en doorwerken maar!
Naast al het poetswerk helpen we ook mee met de catering voor wandelgroepen. Ze wandelen de Great Ocean Walk en slapen bij Bimbi in een vakantiehuisje. In de ochtend verzorgen we ontbijt en in de avond diner. We helpen mee met het voorbereiden van het eten en zijn verantwoordelijk voor de berg afwas! Een hele klus kan ik je vertellen!
Koen en ik wisselen de diensten af waardoor we soms een ochtend of avond voor onszelf hebben, wat best wel fijn is! Wat minder fijn is, is dat de dagen met catering heel lang zijn aangezien het poetswerk overdag ook gewoon doorgaat. Maar daardoor hebben we aan het einde van de week wel en extra mooie loonstrook! En, wanneer er eten over is, altijd dus, mogen wij dat hebben. Scheelt ons koken en het is heerlijk!
Maar eerlijk gezegd is het soms ook een grote chaos en worden we van hot naar her gestuurd. Hoort erbij zullen we maar zeggen!
Gelukkig hebben we zo nu en dan een vrije dag om even op adem te komen. Meestal rijden we naar het dichtstbijzijnde dorp op een dik half uur rijden: Apollo Bay. Vaak maken we dan een strandwandeling, drinken ergens koffie, doen boodschappen en rijden dan weer terug. Meer puf om iets te doen hebben we niet!
Wat we ook heel leuk vinden aan Bimbi is dat we niet alleen omringd zijn door vogels en koala’s, maar ook door twee lieve honden, geiten, kippen en twee kalfjes. De kalfjes zijn afgestoten door hun moeder en worden momenteel groot gebracht door Sophie. Ook wij helpen soms een handje mee!
Inmiddels zitten de twee maanden werken erop. De tijd is voorbij gevlogen en wonder boven wonder ben ik niet één keer met tegenzin gaan werken! Het is moeilijk te omschrijven hoe thuis we ons voelden bij Bimbi! We zaten helemaal op ons plek, werden overal bij betrokken en waren omringd door geweldige mensen en dieren.
Het was hard werken, maar we hebben er een prachtige ervaring bij, eentje die tot nu toe tot de warmste herinneringen hoort van Australië! Figuurlijk dan! Want wat hebben wij een kou geleden! En natuurlijk niet te vergeten, ons reispotje is weer wat aangevuld dus op naar nieuwe avonturen!
Maar voordat het tijd is voor het nieuwe avontuur genieten we met alle collega’s van een super gezellig en lekker kerstdiner. Een beetje aan de vroege kant, maar zo konden wij er ook bij zijn!
9 reacties
Heel gaaf dat jullie bij Bimbi Park terecht konden. Wat een geluk! En idd volgens mij een hele en fijne warme beleving erbij. Je typt een simpele cabinhutje, maar ik vond het wel een heel tof cabinhutje hoor! Hahaha
Jullie hebben hard gewerkt! Fijn dat dat loonstrookje erbij is gekomen. Dik verdiend!!!
Veel rak plezier gozers!!
Jullie zijn bij Bimbi Park in een heel warm bad terecht gekomen dat stralen jullie op elke foto uit.
Werken met plezier ,heel veel dieren om jullie heen en aardige mensen ontmoet en dan ook nog lekker centjes in de pocket!
Wat hebben jullie alweer mooie ervaringen opgedaan !
War een mooie ervaringen weer. Kan niet wachten op jullie volgende blog. 🥰
Wat een leuk verhaal weer om te lezen! Mooi om te zien wat voor leuke tijd jullie gehad hebben daar. Die koala’s blijven ook echt op iedere foto weer super schattig 🥹
Ik ben weer benieuwd naar de volgende verhalen!! Van je ouders natuurlijk al het een en ander over gehoord 😏
We missen jullie!❤️🫶🏽
Mooie warme herinneringen…en van werken krijgde ginne bult zou opa zeggen hé Wilke 😅 jullie potje is gevuld om verder te gaan. Prachtige foto’s ook hoor 👌
Wat een heerlijk leven zo! Af en toe wat langer op 1 plek, wat geld verdienen en weer verder reizen! Genieten!!
Even terug in de tijd want inmiddels zijn jullie al weer heel wat reiskilometers verder. Wat een deugd om te zien dat er ook gewoon hard gewerkt moet worden om jullie droom te verwezenlijken. Handjes uit de mouwen en doorrrr
Prachtige foto’s weer en idd die eenvoudige cabin was heus zo slecht nog niet😘
Benieuwd naar jullie volgende blog. Althans jullie versie want deel 1 heb ik al ten voeten uit kunnen volgen bij mama. Die straalt nog steeds na van jullie prachtige vakantie samen♥️
Hai Hai,
Het is eigenlijk een beetje een levensstijl aan het worden wat jullie doen, en alweer bijna 2 jaar onderweg.
Ben erg benieuwd, naar waar jullie nog meer naar toe rakken.
X
Marielle
Hoi Wilke en Koen
Wat hebben jullie toch een prachtig leven samen ! Genieten van al het moois van onze prachtige wereld !😍