Op de lijst van grootste landen ter wereld staat Brazilië op nummer 5 en dus staan er een aantal binnenlandse vluchten op de planning. Directe binnenlandse vluchten zijn hier minder vanzelfsprekend dus vliegen we via São Paulo naar Cuiabá.
De man die ons helpt met het inchecken van onze bagage vraagt waar we naartoe gaan. Cuiabá dus. Waarna hij grote ogen opzet en vraagt wat we daar gaan doen. Ook wanneer we in de rij staan om het vliegtuig in te stappen worden we vreemd aangekeken. Het gezin voor ons durft het aan en vraagt aan ons wat we in Cuiabá gaan doen. Eerlijk gezegd worden we er een beetje zenuwachtig van, is Cuiabá zo erg dan? Maar zodra we uitleggen wat onze plannen zijn komt er een glimlach en zegt meneer: “Pantanal, oh you will like it, a lot of crocodiles!”
Mooi, is dat ook weer uit de lucht. En nu tijd om de lucht in te gaan! We hebben geluk en zitten aan de goede kant van het vliegtuig waardoor we nog een glimp opvangen van de watervallen.
Voordat we onze huurauto ophalen slapen we een nachtje vlakbij het vliegveld. Het leek ons geen goed idee om een stuk in het donker te gaan rijden. Dus de volgende ochtend halen we met nieuwe energie de huurauto op en vertrekken we naar onze eerste bestemming: het nationaal park Chapada dos Guimarães.
Het eerste stuk rijden we door de stad maar al snel zijn we de drukte uit en zien we de kliffen van het nationaal park dichterbij komen. De temperatuur in de auto loopt steeds verder op, het is buiten zo’n 37 graden. Best even wennen na maanden fris weer te hebben gehad.
Veilig komen we aan bij onze Airbnb, wat dit keer een leuk huis is met een fijne tuin waar allerlei vogelsoorten, zoals toekans, voorbij vliegen.
Er staat niet veel op de planning, dus we doen het lekker rustig aan en genieten van het zonnetje in de tuin. Wel brengen we een bezoek aan het nationaal park. Er lopen verschillende wandelpaden, maar het is erg warm om een eind te lopen. Dus we kiezen voor een korte route die ons brengt naar een uitzichtpunt waar we zicht hebben op de jungle en de waterval. Wat een uitzicht en wat een stilte, want ook hier is het weer erg rustig.
Na drie nachten vertrekken we, met heel veel zin, richting de Pantanal. Eindelijk! Want hier kijken we al weken naar uit!
De Pantanal is het grootste ‘draslandgebied’ van de wereld en bevindt zich in het hart van Zuid-Amerika. Het gebied, dat ongeveer vijf keer zo groot is als Nederland, ligt voor een klein deel in Bolivia en Paraguay, het grootste deel bevindt zich in Brazilië. De naam ‘Pantanal’ is afkomstig van het Portugese woord ‘pântano’, wat ‘moeras’ betekent. Dit terwijl het gebied eigenlijk geen moeras is, aangezien de Pantanal twee seizoenen kent: het droge seizoen en het natte seizoen. Tijdens het natte seizoen overstroomt het gebied voor zo’n 80 procent en zijn sommige plekken onbegaanbaar.
Veel mensen bezoeken de Amazone, gewoonweg omdat de Pantanal minder bekend is. Terwijl in de Pantanal de grootste aantallen dieren van Zuid-Amerika leven, en het spotten ervan makkelijker is dan in de Amazone.
Wij hebben ook getwijfeld tussen deze twee opties, maar kozen uiteindelijk voor de Pantanal.
Waarom..? De jaguar!
Maar om jaguars te spotten moet je geluk hebben. Naar schatting leven er tussen de 4.000 en 7.000 jaguars in de Pantanal. Maar de Pantanal is groot en jaguars zijn jagers die verscholen te werk gaan.
We gaan een poging wagen, alleen al het idee om in het leefgebied van de jaguar te zijn maakt ons enthousiast!
Er staat ons een lange rit te wachten van zo’n zes à zeven uur, waarvan de laatste 160 kilometer onverhard zal zijn. Maar wat maakt ons het uit, we gaan naar de Pantanal!!
Het rijden gaat prima, op wat potholes na. Wanneer we dichterbij de afslag komen en ik ‘Pantanal’ op het bord zie staan schiet ik vol. Soms word ik volledig overvallen door onze eigen reis, door alle stappen die we zetten, door alle bijzondere plekken die we bezoeken. Tranen van geluk en van besef. Besef, dat er niks normaals is aan het leven dat we nu leiden. Dat we bofkonten zijn! Dikke, vette bofkonten!
Na dik drie uur rijden komen we op het punt waar de asfaltweg en de bewoonde wereld ophoudt. Een stoffige zandweg ligt voor ons, het begin van de 160 kilometer lange Transpantaneira. De onverharde weg loopt dwars door het gebied en brengt je zo diep als je kan de Pantanal in, want na de 160 kilometer en 122 bruggen houdt de weg op. En aan het einde van de weg, waar de rivier loopt, daar gaan we overnachten!
Hobbelend en wel spotten we allerlei soorten vogels en in het water onder de bruggen liggen tientallen kaaimannen. We zijn weer op safari, wat een lekker gevoel! Gerestaureerde bruggen en wankelen houten bruggen met hier een daar een gat, wisselen elkaar af en zorgen ervoor dat we het nog warmer krijgen. Die kaaimannen onder ons zien er nou niet bepaald vriendelijk uit..
Uren lang komen we bijna niets of niemand tegen, behalve een aantal auto’s, boerderijen en één ‘restaurantje’ waar we even onze benen strekken.
Na vierenhalf uur passeren we de laatste brug en leidt een modderig zandpad ons bebost gebied in, en daar, onder de grote bomen van de jungle, komt ons verblijf tevoorschijn.
We droppen onze backpacks in de simpele kamer en zuchten een keer diep. Dat was het ritje wel, en lachend stellen we elkaar opnieuw de vraag: ‘waar zijn we nu toch weer beland?’
Dan ontmoeten we Ailton, samen met zijn team runt hij het Pantanal Jaguar Camp en organiseert bootsafari’s. Maar hij doet veel meer dan dat. Hij komt op voor de jaguar en vecht voor het behoud van de Pantanal. Want ook dit gebied heeft het zwaar te verduren. Ontbossing, illegale vuren die uitmonden tot grote branden en stroperij zijn helaas tot op de dag van vandaag een groot probleem. Ailton vertelt ons dat hij voornamelijk de jeugd van Brazilië probeert te laten inzien hoe mooi en belangrijk de natuur is. Hij nodigt klassen uit in zijn kamp, neemt ze mee op tour en hoopt op deze manier hun kijk op de natuur te beïnvloeden. Daarnaast gaat hij in gesprek met boeren om ze te laten inzien dat het doodschieten van de jaguar niet de beste oplossing is voor het beschermen van hun vee.
Maar volgens Ailton is er een lange weg te gaan en werkt de huidige president ook niet echt mee. Het is triest om hem te horen vertellen hoe alles reilt en zeilt in Brazilië.
Naast al dit werk doet hij ook onderzoek naar de populatie jaguars in het gebied. Hij houdt een register bij en wil van elke toerist de foto’s zien om zo te weten welke jaguar zichzelf heeft laten zien. Geen grap, hij geeft ze zelfs een naam en herkent ze aan hun unieke print.
Over uniek gesproken, dat is Ailton ook. Soms ontmoeten we mensen waar we uren naar kunnen luisteren, vol bewondering. Omdat ze uniek werk doen, omdat ze unieke verhalen vertellen, omdat ze met zoveel passie over hun passie praten. Mensen waar Floortje bij op bezoek zou gaan.
En nu staan wij, diep in de jungle, te praten met Ailton over jaguars, over de Pantanal. Even voelen wij ons Floortje.
De cirkel is helemaal rond wanneer Ailton verteld dat hij heeft samengewerkt met verschillende documentairemakers. En niet zomaar documentairemakers, onder andere die van ‘Planet Earth’ en ‘Our Planet’.
We zijn er stil van.. Want als documentairemakers zoals deze naar hier komen, moeten we wel op een hele bijzondere plek, weg van de bewoonde wereld, zijn!
*Foto's afkomstig van Instagram @ailton_lara
Die avond kruipen we vroeg ons bed in want de wekker gaat om 5.45u. Al blijkt de wekker overbodig. Om 5.30u laten de brulapen in de boom boven onze kamer van zich horen. Voor mensen die het geluid van brulapen niet kennen, het klinkt nogal intens, hard, een groot kabaal! Maar ik vind het geweldig, spring gelijk uit bed, trek wat aan en ga naar buiten. Het is pikdonker, beetje gevaarlijk wel, want er leven ook allerlei slangen. Zaklampje aan en niet alleen naar boven kijken dus!
Na het ontbijt is het tijd om te gaan! Met enorm veel adrenaline in ons lijf lopen we naar de rivier, daar ligt de boot op ons te wachten. We maken kennis met Gabriel, de bestuurder van de boot. Hij gaat tien uur lang met ons op zoek naar jaguars.
De zon komt op en de wind is fris, de Pantanal wordt wakker! Al snel spotten we veel verschillende vogels, in één boom zitten soms wel vijf soorten. De rivier is breed en aan de waterkant drijven allerlei waterplanten waar kaaimannen zich in verschuilen en otters knabbelen aan hun ontbijtje.
Het is rustig op het water en kalmpjes aan varen we over de rivier, totdat de walkie talkie van Gabriel de stilte verstoort. We hebben geen idee wat er gezegd wordt, maar er is iets gaande. Gabriel draait de boot en geeft vol gas. We schrikken ons dood, want in to time gaat de boot zo’n 60 kilometer per uur. We sjezen over het water en door de bochten heen, kicken!!
Dan zegt ie: ‘a jaguar!’
Ik durf het niet te geloven, zou het na een uur varen al raak zijn?
Dan zien we in de verte een aantal boten liggen, de gidsen hebben namelijk allemaal contact met elkaar via een walkie talkie. Dit vergroot de kans op het spotten van jaguars, maar aan de andere kant heb je de jaguar dus nooit voor jezelf.
Wanneer we dichterbij komen hoeven we niet lang te zoeken, het is muisstil, maar dan beweegt het gras. We houden onze adem in en onze mond valt open wanneer er recht voor de boot een jaguar tevoorschijn komt. Wat een beest, wat een kop en wat een prachtige print.
Ze is duidelijk op jacht, stilletjes, al sluipend loopt ze langs de waterkant. Dan gaat ze het water in en zwemt door de waterplanten op zoek naar een kaaiman.
We volgen haar, ze heeft duidelijk geen aandacht voor de boot. Ailton heeft ons verteld dat de jaguars inmiddels gewend zijn aan de boten. Of dat goed is, ik weet het niet. Maar dat toeristen de Pantanal weten te vinden betekent een bron van inkomsten voor de locals. ‘Zonder toeristen zouden de jaguars hier niet meer zijn’, zei Ailton, omdat locals de jaguars dan zouden stropen voor de botten en de huid.
Uiteindelijk spotten we drie verschillende jaguars die we in totaal urenlang hebben gevolgd. Lopend, zwemmend, liggend, zittend, gapend, we hebben het allemaal gezien. Het verbaasde ons dat ze zo actief waren op het heetst van de dag.
Wat vooral veel indruk heeft gemaakt was de manier van jagen. En we hadden geluk, want we hebben het twee jaguars zien doen: sluipend, kijkend in het water. Geruisloos, poot voor poot, wachten… En dan, toeslaan! Rollebollen door het water met een kaaiman in haar bek. De kaaiman spartelt en slaat heen en weer met zijn staart, maar de jaguar houdt vol, totdat er geen beweging meer in de kaaiman zit.
Het lijkt erop dat de jaguar hard moet werken, vooral wanneer ze de kaaiman aan land sleept, mee de bosjes in, om rustig haar honger te stillen.
De zon gaat langzaam onder, het einde van onze bootsafari is in zicht. De dag was meer dan we ervan verwacht hadden, meer dan we gehoopt hadden. Kortom, meer, veel meer dan geslaagd! En dan vooral te bedenken dat er soms dagenlang geen jaguars gespot worden!
Maar vandaag wel, vandaag zijn we getuigen geweest van hoe mooi, hoe hard maar vooral hoe machtig de natuur is!
Diep onder de indruk lopen we terug naar ons verblijf. Voor mijn gevoel zitten we nog steeds op de boot want mijn benen hebben het er maar zwaar mee en zwalken alle kanten op. Ailton is benieuwd hoe onze dag is geweest en samen met hem kijken we naar de foto’s en filmpjes die we hebben gemaakt. Hij herkent alle drie de jaguars en is blij dat ‘Patricia’ zich weer eens heeft laten zien, dat was blijkbaar lang geleden.
Eenmaal in bed moeten we echt even tot rust komen, we zitten zo vol van de dag. We kletsen nog even na en vallen dan in slaap. Met een beetje buikpijn worden we wakker, want het is alweer tijd om de Pantanal te verlaten. Graag hadden we veel langer gebleven, maar de Pantanal is een dure bestemming, dus moeten we keuzes maken. Maar ondanks dat, neemt niemand dit meer van ons af!
18 reacties
Pfffff wat gaaaf is dit zeg! Echt zo bizar. Wat hebben jullie inderdaad ook geluk gehad met 3!!!! jaguars 🐆. Het is jullie gegund!
Mooi geschreven weer, ik heb helemaal het gevoel dat ik mee in de auto en boot heb gezeten. Bijzonder wat jullie meemaken!
Liefs Kim
Jij schrijft zo goed en pakkend Wilke!! Prachtig avontuur weer!
Liefs, Trees
Prachtig hoe de foto’s gemaakt zijn hoe het weer geschreven is en hoe intens jullie het samen beleven . Er zijn eigenlijk geen woorden voor.Tot gauw!!!!
Papa
Wauw! Wat ontzettend gaaf dit!
En wat een foto’s!
Stelletje bofkonten 😉
Liefs,
Kelly
Jongens, wat een prachtig verhaal weer en dito foto’s! Goede reis en tot het volgende avontuur! Grt Frits
Ow! Allemachtig wauw weer, ik geloof meteen dat je je gelukkig en geëmotioneerd en nog veel meer tegelijk voelt wanneer dromen werkelijkheid worden en je het van je kruin tot in je tenen kunt voelen.
Ik zag het filmpje op Instagram van de Jaguar die een kaaiman vangt.
Sjezus, wat een overweldigend spektakel.
Het zal af en toe, elkaar even in de arm knijpen zijn want misschien denk je…. Ik droom.
Maar het is de kei harde werkelijkheid of ja….. Kei mooi harde, en nog 100.000 keer mooier dan dat.
Op naar Afrika, voor nog meer Safari….
Liefs Marielle
Fantastisch verhaal weer met hele mooie foto’s! Xx
Wat een prachtig verhaal en wat een fantastische foto’s.❤️ Fijn dat jullie zo intens kunnen genieten van jullie reis. Ben nu alweer benieuwd naar jullie volgende bestemming.
Dikke knuffel voor jullie beide!!
😘😘
Geweldig…..prachtig om te lezen, zelfs spannend….🤔
Wat een ervaringen, zeker snap ik het emotionele Wilke…de onwerkelijkheid soms over wat je meemaakt.
Liefs 😘 😘 🐅 🦜 🐒
Wat een prachtig verhaal en wat een avontuur. Jullie zijn idd echt bofkonten!!!!!
Bofkontjes! Dat zijn jullie echt wel!
Onwijs bijzonder dat jullie dit mochten meemaken. Wat een geluk komt jullie tegemoet. Daar word ik zo vrolijk van!
Ik verdwijn op in al jullie geschreven avonturen. Op naar meer!
Lieve Wilke en Koen,
Wat vond ik het spannend dat jullie naar de Pantanal gingen .
In the middle of nowhere .🌳🦝🪱🕷🦎🐆🐊
Wat was ik blij jullie weer op FaceTime tezien en te spreken😜
Geniet nog een paar weekjes van Brazilië !
Ga lekker even relaxen 🏝en jullie avonturen verwerken want oohhh wat een belevenissen!!!
😘😘groetjes mama
Ik moet de groetjes aan jullie overbrengen van oma Riet die jullie blog dagelijks(wel 3 x ) leest!
Fantastisch om op deze manier met jullie op reis te zijn. Ik geniet volop.
Geweldig Wilke en Koen dat jullie de Jaguars gezien hebben , wat een geluk en belevenis , dit gaan jullie nooit meer vergeten ! Wat een prachtig gebied de pantanal ! Nog veel plezier in Brazilië 🤗
Hoi Wilke en Koen
Wat een ongelooflijk mooi avontuur ! Geweldig dat jullie zo snel al een Jaguar zagen ,wat moet dat een belevenis zijn geweest,Dit gaan jullie nooit meer vergeten en wat maken jullie prachtige foto,s en filmpjes ,ik geniet met jullie mee!
Groetjes van Dian van Gils
Waaauwwwww wat gaaf!!!
Wat een prachtige verhaal, foto’s en avontuur. Fantastisch om te lezen maar ook om tussen de regels door jullie zo te zien genieten. Net alsof ik er zelf bij ben. Enjoy.
Wat een unieke ervaring zeg!! Heel gaaf om te lezen!!