Jaren geleden hebben we het er een keer over gehad: reizen met een 4×4 inclusief daktent. Maar of het er ooit van zou komen was de vraag. Totdat we vanuit Zuid-Amerika plannen maakten richting Zuid-Afrika te vliegen om vier weken te gaan reizen met mijn ouders. De keuze was al snel gemaakt: daarna gaan we naar Namibië, HET perfecte land voor een reis met een auto inclusief daktent!
Zo gezegd, zo gedaan. Niet dus!
De meeste mensen die naar Namibië op vakantie gaan reserveren zo’n auto al maanden, zo niet een jaar, van te voren. Aangezien wij nogal flexibel reizen was het een uitdaging om een beschikbare auto te vinden. We schreven verschillende verhuurbedrijven aan en wonder boven wonder kregen we na wat ‘afwijzingen’ een offerte toegestuurd.
Een offerte waardoor je wel even nadenkt over een reis naar Namibië, want het huren van zo’n auto is een dure grap. Maar alles is duur en we leven maar een keer!
Stap 1 is geregeld, er is een auto beschikbaar! Door naar stap 2 en 3, het uitstippelen van een route en het uitzoeken van campsites. Veel verhuurbedrijven hebben een route uitgestippeld en kunnen zelfs de campsites voor je boeken, kortom een uitgestippeld reisroute door Namibië. Maar nee, wij willen alles natuurlijk zelf regelen. Dus struinen we dagenlang het internet af, stippelen onze eigen route uit, eten tussendoor ergens een taartje voor mijn verjaardag en leggen campingplekken vast. We willen namelijk voorkomen dat we na uren rijden ergens aankomen en er geen plek is, waardoor je weer uren moet rijden om bij de volgende camping te komen.
Gelukkig zeggen alle campsites ons een plekje toe en is het gelukt om in drie dagen tijd alles te regelen. Ohja, tussendoor moest stap 4 ook nog gebeuren: het inslaan van een hoop boodschappen en praktische dingen zoals hoofdlampjes.
Het waren een paar pittige dagen die veel energie hebben gekost, maar toen we eenmaal beseften dat we alles in kannen en kruiken hadden waren we toch wel een beetje trots!
Tijd voor het grote werk! De auto ontmoeten!
Dat doen wij een dag voor vertrek, zodat we op de dag van vertrek geen tijd verliezen aan de uitleg van de auto aangezien de uitleg zo’n anderhalf uur duurt.
Wanneer we ‘onze’ auto zien staan kunnen we onze ogen niet geloven, wat een bakbeest!
De uitleg is helder en verwarrend tegelijk want er komt zoveel informatie op ons af. Hoe de auto werkt, hoe de daktent werkt, hoe het gas werkt, hoe het tanken werkt, hoe je de luifel uitklapt en vast zet, hoe je de watertank aan moet vullen, hoe je de bandenspanning checkt, hoe je een band verwisseld, hoe je allerlei kabels aan moet aansluiten en ga zo maar door. Zijn wij even blij dat we de dag van te voren deze uitleg krijgen zodat alles even kan bezinken!
Maar wat een toffe auto! En best luxe. Want door onze ‘speciale’ daktent wordt er binnen ruimte gecreëerd zodat je er kunt staan. Makkelijk om je bijvoorbeeld om te kleden, maar ook hoeven we daardoor niet via een ladder aan de buitenkant de tent in. Al met al zijn we helemaal content met de auto en kunnen niet wachten om te vertrekken!
Met klamme handjes vertrekken we richting het vliegveld van Kaapstad, daar wordt onze auto afgeleverd. De laatste formulieren worden ondertekend, inpakken en wegwezen!
De auto voelt goed en de uren vliegen voorbij. We rijden vanuit Kaapstad in zeven uur tijd naar Springbok waar we voor de eerste keer in onze daktent zullen slapen. Springbok ligt nog in Zuid-Afrika, maar we zijn al een eind op weg en zo’n anderhalf uur verwijderd van de grens met Namibië.
We rijden de camping op en mogen zelf een plekje uitkiezen. Dan moeten we aan het werk: onze spullen een plek geven, de daktent uitklappen, het bed opmaken. Het voelt wat onwennig en het is allemaal even zoeken aangezien het een totaal nieuwe ervaring voor ons is. Stelletje amateurs! Maar al snel ploffen we neer op onze campingstoelen met een bord kip tandoori van de avond ervoor. Handig, zo hebben we de eerste avond in ieder geval niet hoeven koken!
In het toiletgebouw gaan we douchen, poetsen onze tanden en kruipen snel in bed. Het is allemaal wat krap, klimmen en klauteren maar dan liggen we. Het bed ligt verrassend goed en we hebben best wat ruimte, alleen slapen in een slaapzak is toch altijd een kunst als je net als ons veel draait! De volgende ochtend worden we fris en fruitig wakker, geslapen als rozen en klaar voor de volgende stempel in ons paspoort.
Bij de grensovergang verloopt alles soepel en dus kunnen we na ongeveer een uurtje oponthoud door naar onze eerste bestemming. Onderweg stoppen we bij een lokale supermarkt om een simkaart, hout en wat groenten te kopen. Fruit en groenten mochten we vanuit Zuid-Afrika niet meenemen en aangezien supermarkten vrij schaars zijn in Namibië stappen we de eerste beste supermarkt die we tegenkomen binnen.
Helaas hebben ze weinig groenten dus de enige zak wortels die er ligt nemen we mee. Wanneer we met onze boodschapjes naar de auto lopen komt er een groepje kinderen op ons af. Stuk voor stuk hebben ze een vieze snoet en dragen kapotte kleding. De grootste van het stel voert het woord: ze hebben honger, met de vraag of we wat geld hebben zodat ze een brood kunnen kopen.
Geld geven we niet omdat we uiteindelijk niet weten wat daarmee gebeurd, maar we zorgen er altijd voor dat we eten bij hebben om uit te delen. Maar vandaag hebben we niet veel bij, behalve onze vers gekochte zak wortels. Dan zit er niets anders op, uitdelen maar!
Al snel zie ik dat wanneer ik iedereen een wortel geef er geen wortel meer voor ons over blijft. En ja, met het zicht op weinig supermarkten en dus weinig groenten voor onszelf zeg ik tegen ze: ‘I share with you and you share the carrots together’ en breek vervolgens de wortels in tweeën. Het zijn grote en stevige wortels, ik hoop dat hun tandjes het houden.. Maar het lijkt goed te gaan en de wortels worden gelijk opgesmikkeld.
Op naar Fish River Canyon, de eerste bezienswaardigheid die we aandoen. Het eerste uur rijden we nog over asfalt. De omgeving is uitgestrekt, dor en de graslanden zien bruin. Dan kunnen we er niet meer omheen, we moeten het asfalt verlaten en gaan onze eerste kilometers offroad maken! Best even spannend aangezien we de auto nog niet zo goed kennen. Daarbij weten we sowieso niet hoe het is om uren offroad te rijden, maar we doen het rustig aan en dat lijkt goed te gaan. De weg valt helemaal niet tegen, op wat losse kiezels en diepe kuilen na. Als dit ‘offroad rijden’ is dan komt het wel goed!
Fish River Canyon is een van de grootste canyons ter wereld. Het is werkelijk een plaatje! Al zijn wij vooral met de warmte bezig, want poeh poeh wat een hitte. Temperaturen boven de 30-35 graden is voor ons even geleden.
Dan beseffen we dat we eindelijk helemaal niet meer gegeten hebben. In Namibië is het niet zo dat je overal gezellig zaakjes tegenkomt waar je even wat kunt lunchen. En zoals ik al eerder schreef, supermarkten zijn ook schaars dus snel ergens wat scoren gaat ook niet. Maar we zijn goed voorbereid en hebben in Zuid-Afrika wat makkelijke etenswaren ingeslagen zoals instant noedels, crackers, cup a soup, blikken tomatensaus, een pot pindakaas enz. En natuurlijk hebben we onze ‘keuken’ altijd bij. Dus klappen we ons gasstelletje uit, koken wat water en genieten van een instant noedelsoep die we in Nederland never nooit zouden eten!
Handig, zo’n camper!
We rijden heel wat uurtjes. Onderweg komen we in the middle of nowhere tot ons grote geluk twee mannen tegen die langs de weg mandarijntjes verkopen. Mooi, want fruit hadden we nog nergens kunnen vinden. Vervolgens komen we aan bij onze eerste camping in Namibië. Onszelf installeren gaat al wat makkelijker dan de eerste avond. Het verbaast me hoe snel we onze draai weten te vinden want back to basic is het wel! Maar het lijkt erop dat het ons bevalt, het kneuterige camping-bestaan. We kunnen niet wachten om Namibië verder te ontdekken!
8 reacties
Ik geniet van jullie reis verhalen!! Dank je wel
Wat een mooi verhaal voor het slapen gaan.
Jullie stralen zo heerlijk op de foto’s. Dat is echt wel genieten. Wat gaaf dat deze droom ook mag uitkomen. Ontdek Namibië maar gauw, want ik ben zeker benieuwd naar meer 😉
Wat zal ik zoet gaan dromen 😊
Wat een toffe manier van camperen, wat een eenzame wegen, wat een avontuur met alweer prachtige foto’s!!!! Groetjes Monique
Ik zie de kaart van onze ranger Bjorn op tafel liggen tijdens het uitstippelen van jullie reis door Namibië en hoorde hem nog jullie tippen dat je niet de lodges aan moet doen maar een auto 4×4 met daktent moet nemen.Wij hadden onze gedachten daarover🤪Dat wil Koen wel maar zien Wilke dat zomaar niet doen.😱
Ze is bang in het donker ,gevaarlijke wegen en voor wilde dieren.
Stoer hoor dat jullie dit avontuur toch ondernemen!
Geweldig!
Liefs(schoon) papa en (schoon) mama
Het is weer fantastisch om te lezen! Echt heel tof en ik blijf mee genieten!!! Groetjes Anky
Jullie slagen er steeds weer in om echte uithoeken van de wereld te bezichtigen. Namibie is bepaald geen land waar je vaak reizigers over hoort, maar als ik dit zo zie is het zeker de moeite waard. Ga zo door.
Gaaaaaf!
Stoer hoor van jullie…. zo op rak in Namibië…verlaten wegen en byzondere bewoners. Een andere wereld als bij ons…