Na ons bezoek aan Lampang begonnen we aan de Mae Hong Son Loop. De eerste stop was Doi Inthanon, de hoogste berg van Thailand. We sliepen een eindje van de berg vandaag, in the middle of nowhere, ergens op een kleine camping. Een smal, hobbelig zandpad bracht ons naar onze overnachtingsplek. We mochten een tentje uitkiezen en moesten even wennen aan het feit dat het toch best primitief was. Er lag een dun matje in het tentje en de douche was ijskoud! Maaaaar, het uitzicht was prachtig en de zonsondergang en de sterrenhemel ‘s avonds maakten alles goed. We waren al gewaarschuwd dat het in deze tijd van het jaar in het noorden flink kan afkoelen ‘s nachts, en ook wij werden wakker van de kou. We konden moeilijk weer gaan slapen, niet vanwege de kou, maar puur omdat het buiten zo mooi was. De maan was groot en zagen we achter de bergen onder gaan met daarbij de ontelbare sterren.. kortom, het was echt top!
Na een koud en vrij kort nachtje stonden we op en maakten we ons klaar voor de tocht naar Doi Inthanon. Eenmaal op het hoogste puntje was het voor Thaise begrippen weer goed koud, 9 graden. De Thaise en Chinese toeristen liepen erbij alsof het elk moment kon gaan sneeuwen. Sjaals, handschoenen en zelfs wollen mutsen ontbraken niet. Tijd om op te warmen! Onder begeleiding van een gids hebben we een wandeling gemaakt door het gebergte en genoten we van prachtige uitzichten. Tijd om Doi Inthanon achter ons te laten.
De volgende stop was Mae Chaem. Niet echt een bruisend dorpje, maar het plekje waar we sliepen was bijzonder. Het guesthouse waar we sliepen was gekoppeld aan een goed doel; namelijk de opvang, verzorging en educatie van kinderen uit straatarme gezinnen. En het allerleukste was dat het tehuis naast het guesthouse gevestigd was. We werden uitgenodigd om na het avondeten aan te sluiten bij de kinderen, er zou dan gezongen worden en daarna zouden we kunnen helpen met huiswerk. Eenmaal onderweg naar de kinderen hoorden we het gezang van 37 kinderen in de leeftijd van 8 t/m 15 jaar. Wauw! Een van ons was hier nogal op haar plaats ;-). Na het gezang en het gebed was het tijd voor huiswerk. De kinderen deden hun ding en zochten weinig tot geen contact. De Thai staat bekend om zijn bescheidenheid en dat merkten we. De kids keken ons glimlachend aan en begroetten ons, maar gingen vrolijk verder met de dagelijks routine en maakten in eerste instantie weinig contact. Maar na een tijdje kwamen ze was losser en zochten ze voorzichtig contact. We probeerden met ze te communiceren, maar dat was lastig aangezien ze (bijna) geen Engels spreken. Onze hulp bij Engels huiswerk kwam dus goed uit. Bijzonder om te zien hoe de kinderen er leven en opgroeien. Stapelbedjes van bamboe met klamboe’s vol gaten, huiswerk werd gemaakt zittend op de koude grond, spinnenwebben overal waar je maar keek, insecten kropen vrolijk tussen ons door en ieder kind had zijn eigen houten kastje met daarin wat kleding en schoolspullen. Maar er werd vooral veel gelachen en lol gemaakt, de kinderen hielpen elkaar met huiswerk en waren echt lief voor elkaar. Dat hun dromen uit mogen komen!
Mae Hong Son, de volgende stop. Een stadje tussen de bergen. Deze stad is nog lang niet overladen door toeristen waardoor er een soort rust heerst. We bezochten verschillende bezienswaardigheden in en rondom de stad, maar we genoten vooral van het lezen van een boek aan het meertje en al het lekkere eten op de avondmarkt.
Na een fijn verblijf in Mae Hong Son vertrokken we verder richting het noorden. We besloten van de geplande route af te wijken en een uitstapje te maken naar Ban Rak Thai. Ban Rak Thai is een klein Chinees bergdorpje tegen de grens van Myanmar. De oorspronkelijke bewoners van Ban Rak Thai waren gevlucht uit China nadat daar de communisten aan de macht kwamen. Inmiddels leeft de derde generatie in het dorp en wordt er nauwelijks Chinees meer gesproken. Het huisje waarin we sliepen stond in een theeplantage en keek uit over een klein meertje. Na een koude nacht dronken we ‘s morgens op ons terrasje een vers kopje thee. Het uitzicht was magisch! Er hing een dikke mistlaag boven het meertje, maar toen de zon eenmaal opkwam steeg de mist, dit zorgde voor een onvergetelijke zonsopkomst.
Spullen pakken en weer door! De volgende stop was Soppong voor twee nachten. We bezochten een leuk koffietentje waar we de tijd namen om een boek te lezen, maar ook om vooral te genieten van het uitzicht. Soppong wordt vaak als dagtrip bezocht door reizigers vanwege de grot die aan de rand van het dorp ligt. De Tham Lod Cave. Ook wij hebben deze grot bezocht en dat was best een avontuur. Samen met een gids zijn we de pikdonkere grot in gegaan. We waren nog geen minuut binnen en ze verlichtte met haar zaklamp al een mega spin. Fijn… We hebben een stuk door de grot gewandeld, steile trapjes beklommen en uiteindelijk een tochtje gemaakt op een bamboevlot waarbij we omringd werden door grooote meervallen. Leuk avontuurtje, maar de frisse junglelucht toen we uit de grot kwamen was toch ook wel weer erg fijn!
Na onze dagen in Soppong stond Pai op de planning. In acht dagen hebben we dik 1000 kilometer gereden door bergachtig landschap en sliepen we op zes verschillende plekken. Dit maakte dat we wel even toe waren aan een ‘vast’ plekje. Daarom zijn we acht dagen in het relaxte Pai verbleven. In onze volgende blog vertellen we meer over ons bezoek aan Pai.
