Na veilig te zijn aangekomen in Lampang begon ons bezoek met een rondje tempels bekijken. Vanwege Birmese invloeden hebben sommige tempels een andere bouwstijl en zijn ze meer gemaakt van hout.
Rijdend door Lampang werd snel duidelijk dat hier niet veel toeristen te vinden zijn. Menukaarten waren niet in het Engels verkrijgbaar en op de avondmarkt werden we vriendelijk aangestaard. Tijd voor een goede nachtrust want de dag later stond een bezoek aan Wat Chalermprakiat op de planning. En daar keken we al een hele tijd naar uit!! Maar voordat we die kant op gingen bezochten we de ochtendmarkt achter ons hostel. Zo’n authentieke Thaise markt zorgt dan toch altijd weer voor een kleine cultuurschok. Man man man, wat er toch allemaal te koop is. Niet alleen het vlees van de kip, nee ook z’n poten incl. nageltjes. Niet alleen het vlees van het varken, nee ook zijn kop en zijn hele vel is in stukken verkrijgbaar. Verder kun je er alle ingewanden vinden die je maar kan bedenken, wat zorgt voor een misselijk makende geur. Groenten en fruit in allerlei kleuren en vormen, waarvan we soms geen idee hebben wat het is. Een courgette? Een komkommer? Een mix ervan? Na een klein half uurtje vriendelijk glimlachen naar de Thai, neus dichthouden tegen de soms afschuwelijke lucht en vallen van verbazing in de andere verbazing, was het tijd om te gaan. Op naar de tempel op grote hoogte.
De rit er naartoe was al een beleving op zich. Het was een prachtige, bochtige route die ons langs het platteland en door de bergen van noord Thailand bracht. Onderweg passeerden we afgelegen dorpjes en kwamen we steeds dichterbij. De hoge berg die in de verte lag kwam steeds dichterbij, zo dichtbij dat we de toppen van de kleine witte tempeltjes konden zien. Wauw, we zijn er bijna! Waar we in Nederland al naar uitkeken was nu nog maar een paar kilometer van ons verwijderd.
We kwamen aan op een parkeerterrein waar we over moesten stappen in de achterbak van een jeep. Met onze gehuurde auto was het waarschijnlijk niet gelukt om boven te komen want het was STEIL! We probeerden ons zo goed als het kon vast te houden en het uitzicht lieten we maar even voor wat het was. Eerst veilig boven komen! Daar begon de klim naar de top van de berg. Via smalle trappen, gevolgd door drie monniken, kwamen we boven. We waren er even stil van.. wat een uitzicht! Door het briesje rinkelden de belletjes aan de tempel en even was dat het enige geluid wat we hoorden. Na enige tijd raakten we aan de praat met een van de drie monniken. Hij was 35 jaar en al 20 jaar monnik. Het blijft bijzonder om een monnik te zien lopen, op blote voeten in zijn fel oranje gewaad en gemillimeterd haar. We maken een foto met hem. Met onze camera, maar ook met die van hem. Als vrouw zijnde mag je een monnik niet aanraken, dus voorzichtig en een beetje ongemakkelijk gingen we naast hem staan. We genoten van de stilte en het uitzicht . De ‘bewaker’ van de tempel zag ons puffen en zweten en bood ons een paar van zijn druiven aan. Na een korte pauze gingen we weer terug naar de plek waar de jeep op ons stond te wachten. Tijd voor de steile rit naar beneden..
Weer veilig in onze auto begonnen we aan de trip terug naar Lampang. Onderweg stopten we bij een aardbeienboertje langs de weg. Manlief was aan het werk op het land, vrouwlief verkocht de aardbeien en zoontje lief huppelde rond op zijn blote voetjes en ‘pikte’ soms stiekem een aardbei uit een van de zakjes voor de verkoop. Af en toe is het bizar om te zien hoe mensen er leven. Gewoon langs de stoffige weg in een houten huisje met hun boerenbedrijfje, hun vee en het hele gezin.
De dag later zijn we begonnen aan de Mae Hong Son Loop. Een route door het noorden van Thailand. Over onze stops en overnachtingsplekken tijdens deze route vertellen we jullie in de volgende blog meer!
