‘Heimwee’ was al die tijd niet het juiste woord

In januari 2020 schreef ik een stuk tekst. Het had de eerste blog moeten worden van ons volgend avontuur. We hadden de knoop doorgehakt om in september 2020 op reis te gaan. 
“We gaan het doen, we gaan het gewoon doen!!” 
Dat was de eerste zin van het stuk tekst dat ik had getypt. Maar helaas werd al snel duidelijk dat onze reis niet door zou gaan. 
Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en zijn alle voorbereidingen van onze reis in volle gang. Ik klapte de laptop open en las het stuk dat ik op 2 januari 2020 schreef over de thuiskomst van onze reis door Azië in 2018:

“Eenmaal thuis kwamen de tranen en werden we overspoeld met heimwee. Heimwee? 
Was het niet gewoon verdriet omdat ons avontuur waar we zo lang naar uitkeken erop zat?
We besloten het de tijd te geven. We moesten ervoor zorgen dat we weer met beide benen op de Nederlandse grond kwamen. 
Gewoon weer gaan werken, gewoon weer op pad met vrienden, gewoon weer boodschappen doen, gewoon weer het bekende rondje door de stad wandelen, gewoon weer gewoon doen.

Onze agenda vulde zich vanzelf weer en langzaam vonden we onze draai terug. Allebei weer aan het werk en in de weekenden bijkletsen met vrienden en familie.
Vrienden waren papa en mama geworden, de ander had een nieuwe baan maar verder was er weinig nieuws. Ondanks dat de tijd hier niet stil had gestaan voelde dat voor ons wel zo. Het grote verschil was dat we de winter hadden achtergelaten en in een zonnig Nederland terug kwamen. 
Enthousiast werd er geluisterd naar onze reisverhalen en ons fotoboek ging overal rond. Onze reis leefde niet alleen bij ons, maar ook bij onze dierbaren. Daar kwam, hoe langer we thuis waren, verandering in. Het was weer normaal dat we thuis waren, en de meeste verhalen hadden we toch verteld?
Maar voor ons was het verhaal nog lang niet afgelopen want wij wisten dat er een nieuw hoofdstuk zou gaan beginnen!

De heimwee die ook echt heimwee bleek te zijn lieten we volledig toe en zorgden regelmatig voor ‘bleh-momenten’. Geen idee hoe ik die momenten anders moet noemen aangezien wij ze zelf ook echt gewoon zo noemen. Er bestaat niet één woord voor momenten van verdriet, lusteloosheid, moe, verveling en gemis. Behalve heimwee. 

Dus terwijl we enigszins weer met beide benen op de grond stonden en onze draai weer terug hadden, bleven de ‘bleh-momenten’ aan. Kortom, na al wat stiekem gepraat en gedroom was het nu tijd voor het serieuze werk. Gaan we het doen? Ja! We gaan het doen!”

Toen ik, 2 jaar later, begin 2022 dit stuk terug las moest ik denken aan een boek dat ik onlangs gelezen heb ‘wie (niet) reist is gek’. 
Ik besefte me ineens dat er in dat boek geschreven wordt over precies hetzelfde gevoel dat Koen en ik hadden nadat we terug kwamen uit Azië. Ik noemde het ‘heimwee’, omdat ik er gewoonweg het juiste woord niet voor kon vinden. Maar in dit boek maakte ik kennis met het woord ‘wegwee’. En dan woord is precies het woord dat onze ‘bleh-momenten’ samenvat!