Na een fijne tijd in Daintree Rainforest en de heuvels van de Atherton Tablelands gaan we terug naar Cairns. Het wordt hoog tijd om een bezoek te brengen aan misschien wel de meest toeristische trekpleister van Australië: het Great Barrier Reef.
Waarschijnlijk heb je hier wel eens van gehoord en weet je niet meer dan dat het een groot koraalrif is. Dus bij deze een paar interessante feitjes waarom het rif zo onwijs populair is en het een plekje heeft op de UNESCO Wereldgoederflijst.
- Het Great Barrier Reef is met ongeveer 2.300 kilometer lang het grootste koraalsysteem van de wereld. Het bestaat uit zo’n 900 eilandjes en 2.900 riffen (een rif is een lang en smal stuk rots, soms bedekt met koraal, dat reikt tot aan het wateroppervlak).
- Naar schatting is het rif zeker 18 miljoen jaar oud.
- Het rif is te zien vanuit de ruimte!
- Er leven ongeveer 1.500 verschillende vissoorten, 30 soorten walvissen, dolfijnen en bruinvissen, 6 soorten schildpadden, 4.000 verschillende weekdieren en ongeveer 400 verschillende soorten koraal.
- Helaas heeft het rif het niet makkelijk, een deel ervan is dood. Dit komt voornamelijk door de klimaatverandering. De stijgende zeetemperatuur en de vervuiling van het zeewater maken het leven onder water niet makkelijk. Gelukkig doet Australië zijn uiterste best het rif te beschermen en gaat het stilletjes aan wat beter met de koralen.
Kortom, zeker een bezoekje waard! En dat doen we op een bijzondere manier, namelijk vanuit de lucht!
Lichtelijk gespannen komen we aan bij het vliegveld. Zoals gewoonlijk weer veel te vroeg, dus kijken we naar opstijgende vliegentuigen en brengen we natuurlijk nog een bezoekje aan het toilet!
Dan roept de piloot alle passagiers bij elkaar, zeven in totaal. Meer passen er namelijk niet in het vliegtuigje. Hij geeft een korte instructie over wat als dit, wat als dat waarna we een soort gele heuptas om moeten doen. Ons reddingsvest. Volgens mij zijn we er klaar voor…
Goed, tijd voor vertrek. Het leuke van zo’n klein vliegtuigje is dat de piloot niet verstopt zit in een cockpit. We kunnen precies zien wat hij doet. Daarnaast zetten we allemaal een koptelefoon op. Hiermee staan we in contact met de piloot maar kunnen we ook horen hoe de communicatie tussen hem en de luchtverkeersleiding loopt.
Daar gaan we dan! Na een korte ‘aanloop’ komen we los van de grond en hobbelen we omhoog de lucht in. Het voelt totaal anders dan wanneer je opstijgt met een groot vliegtuig. Het voelt wiebelig. Zo’n klein vliegtuigje is natuurlijk veel gevoeliger voor de wind. Eerlijk gezegd is het best spannend en de aangetrokken wind maakt het er niet veel beter op. Maar de piloot lijkt alles onder controle te hebben en geeft rustig uitleg over wat we om ons heen zien, al worden we wel gewaarschuwd voor een ‘bumpy flight’ de eerste 10 minuten.
Na die hobbelige 10 minuten vliegen bereiken we het rif. Ik heb inmiddels klamme handjes, maar wauw, het is werkelijk schitterend! We vliegen over kleine eilandjes, riffen en allerlei kleuren blauw. De piloot adviseert ons om goed op te letten, de kans bestaat om vanuit het vliegtuig schildpadden of haaien te spotten!
Het lijkt niet echt! Het is zo groots. Plus de felblauwe kleuren en de vormen van het rif, het lijkt wel buitenaards.
Na ongeveer 20 minuten krijg ik het warm, mijn benen worden zwaar, het zweet breekt me uit en m’n speekselklieren lijken ineens meer speeksel aan te maken. Met andere woorden, ik ben zo misselijk als wat! Zonder dat Koen het ziet pak ik voor de zekerheid het kotszakje erbij wat in de stoel voor mij zit. Even focus ik me op de horizon en op mijn ademhaling, waarna de ergste misselijkheid zakt. Gelukkig!
Dan draait Koen zijn gezicht in mijn richting. Tot mijn grote schrik zie ik dat hij bijna groen ziet! Ik steek m’n duim vragend de lucht in waarna ik een twijfelend antwoord krijg. Het is wel duidelijk dat we allebei tegen de misselijkheid aan het vechten zijn.
Gelukkig komt na een half uur het verlossende bericht dat we weer richting Cairns gaan vliegen. Hoe mooi het rif onder ons ook is, het is hoog tijd om weer met beide benen op de grond te staan!
Na een veilige landing stapt iedereen lichtelijk versuft uit het vliegtuigje. We zijn duidelijk niet de enige die misselijk zijn. Maar misselijk of niet, dit moment moet natuurlijk vastgelegd worden! Wat een ervaring, om nooit te vergeten.
De planning voor de rest van de dag moeten we helaas schrappen. Hoewel we blij zijn om weer met beide beentjes op de grond te staan voelen we ons slecht. Vooral ik heb het goed te pakken. M’n lichaam voelt zwaar, m’n hoofd voelt nog zwaarder en ik kan m’n ogen maar nauwelijks open houden. Eenmaal op de camping plof ik gelijk op bed terwijl Koen stilletjes op een stoel bij zit te komen.
Gelukkig voelt Koen zich al snel beter. Bij mij duurt het daarentegen wat langer voordat ik weer functioneer! Ja ja, je moet er wat voor over hebben.
Nu we het Great Barrier Reef vanuit de lucht hebben gezien wordt het tijd om al dit natuurschoon van dichterbij te bekijken. We gaan het water op en onder!
Dit kan op allerlei manieren. De meeste boten varen ver de zee op. Eenmaal midden op zee spring je vanaf de boot zo het diepe zeewater in om te snorkelen. Aangezien ik geen onderwater-held ben zagen we dit absoluut niet als een optie!
Gelukkig heeft Koen een alternatief gevonden. We gaan met een boot de zee op waarmee we naar Frankland Island varen, een klein eilandje in het rif. Vanaf daar kun je zo vanaf het strand de zee inlopen om te snorkelen en kun je zo diep gaan totdat je de boeien bereikt. Wil je toch voorbij de boeien, dan kun je mee met een snorkeltour. Vanaf het strand vertrek je met een kleiner bootje wat verder weg van het eiland om te snorkelen.
Ben je benieuwd naar alle geheimen van het klein maar fijne eiland, dan kun je mee op eilandtour. En wil je iets van de onderwaterwereld zien zonder onder water te gaan? Dan kun je een tochtje maken met een boot die een glazen vloer heeft. Heb je in dit alles geen zin? Dan kun je heerlijk luieren op het strand.
Vroeg in de ochtend vertrekken we naar de ligplaats van de boot. We hebben er zin in, al ben ik wat gespannen. Ik heb me namelijk voorgenomen het snorkelen een kans te geven! Ik kan het toch niet maken om niet te snorkelen in het Great Barrier Reef?!
Eenmaal op de boot krijgen we een snorkelset, flippers en een wetsuit, dit houdt je lekker warm en beschermt je tegen de zon. Nu onze outfit compleet is kunnen we genieten van de boottocht.
We varen een tijdje over de rivier die uiteindelijk uitkomt in de zee. We weten inmiddels dat ze er echt zitten, krokodillen! Ook hier is het bingo en spotten we aan de waterkant een aantal ‘crocs’.
Eenmaal aangekomen op het eilandje gaat Koen mee op snorkeltour en ik wandel een rondje en geniet van de omgeving. Vervolgens gaan we samen met de boot mee die een glazen bodem heeft. Heel cool hoe zo’n boot werkt en hoe goed je ook op die manier het koraal en visjes kunt zien.
Maar dan moet ik er toch echt aan geloven, het is tijd om te snorkelen! Wetsuit aan, snorkel op, daar gaan we. We hebben afgesproken dat Koen bij me in de buurt blijft zodat ik even rustig kan wennen aan het snorkelen en de onderwaterwereld.
Verrassend genoeg gaat het best prima. Het koraal is prachtig en hoewel er allerlei vissen om me heen zwemmen lukt het me om rustig te blijven en ervan te genieten. Oké, snorkelen is best leuk!
Wanneer ik boven water kom is Koen verder weg dan ik zou willen en dus besluit ik naar ‘m toe te zwemmen. Maar hoe dichterbij ik kom, hoe minder die persoon op Koen lijkt. Wat blijk, Koen zwemt op zijn dooie gemak nog heel wat meters verder weg dan ik dacht!
Ik kan niet bij de bodem, ik moet oppassen voor het scherpe koraal, er is niemand om me heen. Even vind ik het snorkelen niet meer zo leuk en zwem zo snel als het kan in de richting van Koen.
Maar dan lijkt het alsof hij zijn hand opsteekt alsof hij me tegen wil houden. Ik stop met zwemmen, spuug m’n snorkel uit en vraag proestend en wel wat er aan de hand is.
Hoewel hij een duikbril op heeft zie ik dat hij twijfelt waarna hij ongemakkelijk roept: ‘een haai, ik zag een haai!’
Ik vraag ‘hoe groot?!’ Stom ook, want eigenlijk wil ik dat helemaal niet weten! Waarna Koen roept: ‘misschien wel groter dan mij!’
Jezus! M’n hart slaat op hol en alles in mij wil maar een ding, zo snel mogelijk het water uit!
Maar snel het water uit is lastig aangezien de riffen tot aan het wateroppervlak reiken. Je moet dus snorkelend naar het strand zwemmen om te voorkomen dat je tegen het koraal aan knalt. En geloof me, dat doet pijn!
Foto's afkomstig van David Clode en Francesco Ungaro op Unsplash
Eenmaal uit het water rits ik m’n wetsuit open om meer lucht te krijgen. En Koen, die vind het alleen maar tof om de ‘black tip reef shark’ gezien te hebben.
Of ik daarna nog ben gaan snorkelen? Zeker niet! Iets wat Koen wel jammer vond want hij zag dat ik het leuk begon te vinden. Daarom twijfelde hij ook om me over de haai te vertellen. Maar hij had geen andere keuze aangezien zijn stop-gebaar richting mij wel uitgelegd moest worden (haha).
Terwijl Koen nog een keer op zoek ging naar de haai ben ik met de eilandwandeling mee gegaan. Ook interessant en nog leerzaam ook!
Maar we zijn niet alleen in Australië om toffe dingen te doen! Het is tijd om de spaarrekening weer een beetje aan te vullen en dus gaan we voor de zoveelste keer op zoek naar werk. Met succes? Dat lees je de volgende keer.
6 reacties
Good for you Wilke dat je toch weer een poging hebt gewaagd om te snorkelen!
Mijn eerste keer was in Spanje. Alleen maar grote grijze vissen ik vond het doodeng en wilde alleen het water uit
maar in Equador was ik verkocht. Duizenden vissen om je heen. Geen enkele die je raakt. Allekleuren van de regenboog afstekend tegen spierwit koraal. Fantastisch!
Ik ben echt stikjaloers op jullie belevenissen!!!!
Wouw, wat een helden zijn jullie.Goed dat je het snorkelen hebt geprobeerd, maar waarom meteen een haai ontmoeten…….🙈🙈geniet van de prachtige natuur!! Gr Monique
Ow, joh toch wat een avontuur weer.
Leuke woordspelingen en tekst weer om te lezen.
Jullie zijn helden.
X
Het duurde even maar ik heb hem weer gelezen! Wat stoer dat je bent gaan duiken Wilke. Heel gaaf! En jij, Koen! Bizar dat je haai tegen een haai kon zeggen 😜
Leuk dat jullie de onderwaterwereld mee heb mogen maken. Hopelijk staan jullie weer met 2 beentjes op vaste grond 😉
Jullie verhalen zijn indruk-wekkend. Jullie foto’s ook. Prachtig.
Vaak zeggen beelden meer dan woorden maar ik ben nu vooral weer blij als ik ervaar hoe de verhalen de beelden ondersteunen en hoe de beelden de verhalen ondersteunen.
❤
Wat een mooie avonturen maken jullie mee.
Mooi verwoord en hele mooie fotos 📷👌