De ontmoeting met mama koala en haar baby, het uren turen naar de oceaan waar tientallen walvissen voorbij zwemmen en de rust hebben ervoor gezorgd dat we stiekem een beetje verliefd zijn geworden op North Stradbroke. Maar helaas, er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. De ferry wacht op ons en brengt ons veilig terug naar het vasteland waar we na een tijdje de volgende staat inrijden: New South Wales (NSW)!
De eerste halte in NSW in Byron Bay. Een vrij drukke plek aangezien het een populaire bestemming is onder toeristen en surfers. Een highlight van Byron Bay is een bezoekje brengen aan de vuurtoren. Om onder het dure parkeergeld uit te komen besluiten we naar boven te wandelen, dan hebben we ook gelijk weer onze beweging gehad!
Het is een mooi stukje lopen met prachtige vergezichten en een boel surfers die de wilde golven trotseren. Ook hier zien we tientallen walvissen zwemmen en springen. Zo gaaf! Maar dan valt Koen zijn oog op iets anders in het heldere zeewater, twee roggen!
Eenmaal aangekomen op de camping heeft de zon het moeilijk. Een enorm donkere wolk komt steeds dichterbij en in no time zijn we omringt door een onweersbui! Snel de bus in, al is de bui maar van korte duur.
Op regenachtige momenten zijn we zo blij dat we hebben gekozen voor een campertje en niet voor een auto met daktent!
Terwijl we naar de onweersbui kijken die verder van ons afwaait zie ik een eindje verderop in mijn ooghoek iets bewegen. Het is een klein donker bolletje dat tussen de blaadjes aan het scharrelen is. Een echidna! Ik roep Koen erbij en als twee blije dierenliefhebbers observeren we het diertje totdat hij in het bos verdwijnt.
Na een nacht met nog heel wat regendruppels op ons dak rijden we door naar de volgende camping.
Maar Australië zou Australië niet zijn als we onderweg niet nog een mooie stop tegenkomen! En dus pauzeren we bij een klif waarover een korte wandeling loopt.
En geloof het of niet, want ondanks dat echidnas zich niet zo snel laten zien, spotten we er onze tweede! Een kleintje nog wel!
Onze wildlife-speurneuzen draaien op volle toeren! Want naast de echidna en kangoeroes spotten we een enorme zeearend met een prooi in zijn klauwen. Best een vreemd gezicht, een vliegende vis!
Ook een beetje vreemd was wat we later onderweg tegen kwamen, namelijk een klein stukje Nederland! Hoewel we Nederland zelf niet echt missen besloten we om toch even een kijkje te nemen. Maar goed ook want we hebben er heerlijk zitten smullen van een kroket!
In het winkeltje raad ik een Australische vrouw nog een zak dropjes aan. Hopelijk vindt ze ze lekker! Wij nemen niks mee want stiekem verwachten we binnenkort dropjes uit Nederland!
Eenmaal aangekomen op de camping in Trial Bay voelt het gelijk goed. De locatie is geweldig, er zijn mooie wandelingen in de buurt, nieuwsgierige kangoeroes komen zo nu en dan een kijkje nemen, ons plekje kijkt uit over de baai en.. zowel in de baai als langs de rotsen die de kustlijn vormen zwemmen walvissen!
We wandelen over het lange strand, ploffen neer op de rotsen en kijken naar de voorbij zwemmende dolfijnen en walvissen. De middag vliegt voorbij!
Wanneer we de volgende ochtend weer klaar staan voor vertrek besluiten we op het allerlaatste moment toch te blijven! Snel naar de receptie om ons plekje te verlengen waarna we onze tafel en stoelen weer uitpakken. We blijven nog een nachtje! Zo fijn, die vrijheid en flexibiliteit!
De volgende dag moeten we toch echt door aangezien we 15 september zeker in Sydney moeten zijn! Gelukkig is de volgende camping ook weer een parel! In plaats van op de grote, bekende campings te verblijven, slapen we juist liever op de wat meer afgelegen campings in de natuur.
Al werden we dit keer wel verrast door de 5 kilometer lange onverharde weg die we moesten nemen om er te komen. Maar, dan heb je ook wat!
De baai waaraan we staan, Diamond Head, is weer een plaatje! Met lieve kangoeroes om ons heen, een sterrenhemel en een vuurtje in de avond is dit het Australië waar we van houden!
Verrassing! Ook hier wordt er weer gewandeld! Alleen dit keer niet over een perfect aangelegd pad. We glibberen over losse keien en manoeuvreren ons tussen de bosjes door die over het smalle pad groeien. Wandelingen zoals deze vinden we eigenlijk het leukst, maar in Australië brengt het toch wat spanning met zich mee. Koen ziet een slang wegschieten en we hebben werkelijk geen idee wat we verder allemaal horen ritselen in de bosjes.
Wandelend over de klif zien we een walvis. Ze is druk in de weer met haar zijvin. Ze klapt ‘m op het water en de plons is duidelijk te horen. Het laatste deel van de wandeling is helaas verwoest door een bosbrand en dus lopen we langs verkoolde, kale boomstammen. Hoe mooi de natuur ook is, ze kan ook heel verwoestend zijn.
We zeggen de natuur voor even gedag en ook onze bus heeft een welverdiende pauze verdiend. We ruilen ‘m in voor een huis. Voor acht nachten doen we een housesit. Dat houdt in dat je op het huis en de huisdieren past van de eigenaar die op vakantie gaat. Dit gebeurd heel veel in Australië, er is zelfs een hele app voor ontwikkeld die werkt met reviews enzovoorts.
Dus naast een huis hebben we tijdelijk ook twee huisdieren, en wel twee poezen! De pluizenbollen moeten de eerste middag nog even aan ons wennen, maar daarna volgen ze ons waar we maar gaan.
Heerlijk om even in een huis te verblijven. De oven draait op volle toeren, we kijken uren series vanuit de veel te grote bank, luieren in de tuin, poetsen de bus van binnen en van buiten. Kortom, we zijn volledig ontspannen, klaar voor ons bezoek!
Maar voordat we Yvonnen en Leon ophalen slapen we nog een nachtje bij Arnold en Maggie. We hebben hen zo’n 4 maanden geleden ontmoet in Esperance, West Australië. We stonden op dezelfde camping, raakten aan de praat, dronken een borrel en werden uitgenodigd om langs te komen wanneer we in de buurt van Sydney zijn.
Zoals ik al eerder schreef worden we vaker uitgenodigd bij Australiërs. Meestal slaan we een werkelijk bezoekje over, maar soms ontmoeten we mensen die we graag nog eens zouden willen zien, net zoals Arnold en Maggie.
Wanneer we aankomen bij hun prachtige huis worden we welkom geheten door hun vrolijke viervoeter Kensi. En wat heel gek is, is om Arnold en Maggie in hun dagelijkse outfit te zien in plaats van in hun camping-kloffie. Al snel komt de kaart van Australië erbij en kijken we naar elkaars route die we de afgelopen maanden hebben afgelegd.
Na een kop thee, wijn met een kaasplank en heel wat gespreksstof moeten we toch echt van de bank af want we worden mee uit eten genomen! Na een enorm gezellige avond nemen ze ons de volgende dag mee op sleeptouw. We nemen vanuit hun dorp, Mosman, de ferry naar het centrum van Sydney. Het is hoog tijd op het Opera House te ontmoeten!
En dan ligt het iconische Opera House ineens voor ons. Vanaf de ferry hebben we prachtig zicht op de skyline van Sydney. Wauw, dit is toch wel even een momentje!
Die middag wandelen we door de stad, drinken nog een kop thee bij Arnold en Maggie en vertrekken daarna richting het appartement waar we drie nachtjes zullen slapen met Yvonne en Leon.
Doordat het iets te gezellig was bij Arnold en Maggie zijn we aan de late kant, snel scoren we nog ergens wat te eten waarna we licht gespannen in de trein stappen richting het vliegveld.
We wachten en wachten. Pff, dan duurt wachten lang. Maar uiteindelijk komt ons bezoek gelukkig de schuifdeur door!
8 reacties
Wat een stappen hebben jullie al gezet! Nog geen nieuwe wandelschoenen nodig? Haha
Wat gaaf die walvissen en enchidas!!!
Jammer dat jullie Nederland niet missen maar dat snap ik wel na al jullie verhalen 😉 Hopelijk hebben jullie genoten van jullie bezoek! En jullie buikjes volgegeten met dropjes xxx
Mooi verhaal weer gelezen met prachtige foto’s. Goed team zijn jullie beiden👌
En fijn dat we de avonturen mee kunnen beleven..gezellig 👋🌻
Wij hebben alweer genoten van jullie blog.
Knap Wilke dat jij die dropjes kon laten liggen🥴.
Die kroket moet heerlijk geweest zijn😋toch Koen?
Veel plezier met Leon en Yvonne!
Groetjes 😘😘
Wat fijn dat we jullie avonturen kunnen blijven lezen en wat een hoop dieren hebben jullie al mogen spotten in het echie, mooie foto’s weer. NSW klinkt bekend! Veel plezier weer groetjes Monique
Een aaneenrijging van geluksmomentjes! Heerlijk om te lezen op mijn balkonnetje in Santo Antao, KaapVerdië. Enjoy!!!
Wat was het weer leuk om jullie avonturen te lezen! En wat zien jullie bijzondere dieren , echidnas ik had er nog nooit van gehoord !
Heel veel plezier met Leon en
Yvonne 🤗
Happy together. Wat een prachtige foto’s en goed van die kroket Koen!
Lekker koesteren de geluksmomentjes.
En alle lieve koalas…
Liefs uit een stormy Holland.
X