Na een vlotte en comfortabele treinreis komen we aan in de stad Hualien, gelegen aan de oostkust van Taiwan. Tijdens de treinreis werden we getrakteerd op spectaculaire uitzichten met aan de ene kant de zwarte kust met felblauw water en met aan de andere kant een imposante bergketen. Eens kijken wat de stad voor ons in petto heeft.
We besluiten lekker aan de wandel te gaan richting de kust. Hualien ligt ten slotte aan zee. Wanneer we de zee bereiken maakt het niet veel indruk. Ja, de kleur van het water is prachtig maar de sfeer is kil. We draaien om en lopen terug de stad in, op zoek naar een bak koffie. Wat trouwens een uitdaging is in een theeland zoals Taiwan.
Maar ik heb iets gevonden en daar lopen we op ons gemak naartoe. De sfeer die in de stad hangt is lastig onder woorden te brengen. Er zijn weinig mensen op straat, de bouwstijl is sfeerloos, veel beton en donkere / grijze tinten, het is stil, het straalt weinig uit. Geen leven in de brouwerij.. Gelukkig smaakt de koffie heerlijk en is de ‘koffiezaak-hond’ een schatje!
Nu we een beetje van Hualien geproefd hebben komen we al snel tot de conclusie dat de vier nachten die we geboekt hebben er eigenlijk teveel zijn. Maar Koen is niet helemaal fit en ik ben moe, dus nemen we wat extra tijd om tot rust te komen. En dat doet niet veel goeds. In Taipei werden we zo geleefd dat we geen tijd hadden om na te denken, en die tijd hebben we nu wel. En dus.. is daar de klap die we al eerder hadden verwacht.
We missen ons busje, we missen het kamperen, we missen ons eigen vervoer, we missen het buitenleven, we missen de kangoeroes, we missen het uren wandelen door de natuur. Met andere woorden, we missen Australië!
Het dringt nu pas ècht tot ons door hoe geweldig we het hebben gehad in Australië. De start was pittig, maar toen we eenmaal onze draai hadden gevonden konden we zo genieten van alles! Het is echt bijzonder hoe we in relatief korte tijd zo’n fijn leventje hadden opgebouwd met ons bussie. Het voelde zo vertrouwd en alles ging vanzelf.
Ook het besef dat er weer een hoofdstuk van onze reis is afgesloten, misschien wel het grootste hoofdstuk, is een hard besef. Pff, de tijd gaat te snel!
We willen er geen sippe blog van maken, maar eerlijk gezegd voelden we ons echt heel down. De stortvloed aan tranen die ik tijdens het vertrek uit Australië had verwacht, is er in Hualien dubbel en dwars uitgekomen (zowat elke dag). Gelukkig kunnen we goed met elkaar praten en geven we al onze gevoelens en emoties de ruimte.
En tussen door drinken we nog wat koffie, eten we wat lekkers en smullen we van dumplings!
Waar we vooral aan moeten wennen is dat we geen eigen vervoer meer hebben. Maar daar kan wat aan gedaan worden, want Taiwan leent zich perfect voor een roadtrip. En dus huren we voor vijf dagen een auto! We stippelen een route uit en gaan op pad, we hebben er zin in!
De route langs de kustlijn is echt beeldschoon! Dit hadden we niet verwacht van Taiwan! Met het blauwe zeewater en alle palmbomen voelt het zelfs tropisch aan.
We slapen in een dorpje aan de kust dat bekend staat om het surfsfeertje. Helaas is er weinig surfsfeer te bekennen en snappen we de hype niet helemaal. Er wordt wel gesurfd, maar voor de sfeer zal het niet het juiste seizoen zijn..
Omdat het een beetje een tegenvaller is besluiten we de volgende dag door te rijden. We laten de kust achter ons en duiken de bergen in. De bergweg ligt er prima bij, soms wat stijl en smal, hier en dan een landverschuiving, maar het gaat. Na heel wat slingeren bereiken we eindelijk de vallei. En wauw, wat een plaatje! Felgroene rijstvelden zover het oog reikt!
Na een veilige rit komen we aan bij ons verblijf. Er staat een wandeling op het programma, maar eerst wordt er nog geknuffeld met de hondjes!
Eenmaal bij het startpunt van de wandeling zijn we omringd door indrukwekkende natuur! Hoge groene bergen, een vallei waar een rivier doorheen stroomt en.. beren! Beren? Taiwan blijft ons verrassen! Maar wij houden wel van wat wildlife, dus kom maar op! Nah.. beren, dat is eerlijk gezegd toch best spannend!
Het wandelpad is goed te doen, de uitzichten zijn spectaculair en even moeten we bijkomen van een slang die voor onze neus oversteekt! Niet veel later horen we geritsel in de bomen en komen er een aantal aapjes tevoorschijn. En met die beren zal het wel meevallen toch?
Nou, we waren vrij relaxt, maar toen we een boom tegenkwamen met een vers beren-spoor keken we elkaar toch wat twijfelachtig aan. De beer heeft het schors losgetrokken en er zijn duidelijke krassen te zien van zijn nagels. Aan alle bijen te zien had de beer het waarschijnlijk gemund op de honing in de boomstam.
Zonder beren op de weg rijden we stilletjes aan terug in de richting van Hualien. En ‘stilletjes aan’ kun je gerust letterlijk nemen! De maximum snelheid ligt hier rond de 60 / 70 kilometer per uur. Maar op de meeste plekken mag je niet harder dan 50 kilometer per uur. Zelfs niet op de snelweg die er tiptop uitziet. En we kunnen je vertellen, dat is echt slaapverwekkend! En gevaarlijk! Maar de reden hiervan is dat de Taiwanezen eigenlijk niet zo goed kunnen autorijden. Dus op deze manier proberen ze de schade te beperken… Logisch toch (haha)!
Na heel wat trage kilometers bereiken we Hualien, maar de auto leveren we nog niet in. Als we anderen moeten geloven wacht het mooiste nationaal park van Taiwan op ons!
5 reacties
Een verhaal met mixed feelings. Heel bijzonder om te lezen dat de cultuur in dit land zo anders is dan wat je verwacht in Azië.
Maar ach Koen kan Taiwan ook weer van zijn lijstje schrappen.
Benieuwd naar het nationaal park. Hopelijk brengt het jullie mooie wandelingen!
He Wilke en Koen, wat een eerlijk verhaal weer. Maar goed dat je ook die gevoelens toe laat, Jullie zijn net echte mensen🤣🤣. Gek he, na zoveel vrijheid!!!! Neem je tijd even, er komen best meer nieuwe plannen boven drijven. Want na regen( 😪😪😪) gaat altijd weer de zon schijnen 🌞🌞. Veel groetjes
Het gemis moest toch nog even landen. Gelukkig konden de dumplings jullie een beetje comfort geven. Maar vervelend is het alsnog. Al was het een sippe blog geweest. Het hoort er eenmaal ook bij wat jullie voelen 😉
Oohhh wat zijn jullie aan het stoeien met jullie gevoelens!
Kop op en volg jullie 💓
Lieve groetjes.
Hoi Wilke en Koen
Begrijpelijk dat het soms moeilijk is om afscheid te nemen , nu van jullie busje en het prachtige Australië . Maar Taiwan brengt jullie ook weer op mooie plekken!