Na twee volle dagen Medellín pakken we onze spullen weer in en vertrekken we richting Guatapé. Guatapé is een van de vele kleurrijke dorpjes in Colombia en staat vooral bekend om zijn rots ‘La Piedra del Peñol’. Ongeveer 750 traptreden brengen je naar de top van de rots waar je wordt beloond op een prachtig uitzicht. Naast het beklimmen van de rots is het leuk om door het dorpje te struinen, maar veel meer dan dat is er eigenlijk niet te doen. Dat is dan ook de reden waarom toeristen het dorp meestal als dagtrip vanuit Medellín bezoeken. Aangezien wij de tijd hebben besluiten we er drie nachtjes te blijven.
De bus doet er zo’n twee uur over en vervolgens brengt een tuktuk ons naar ons verblijf. Moeder en dochter runnen het hostel en verwelkom ons, in het Spaans. Alles en iedereen praat Spaans, op een woordje Engels hoeven we niet te rekenen. Terwijl wij met grote ogen staan te kijken kletsen de mensen rustig verder, alsof we we het dan vanzelf wel gaan verstaan.. Gelukkig heeft Koen zich een beetje in de taal verdiept, maar alles begrijpen zit er nog lang niet in.
We slapen in het nieuwe bijgebouw, waar momenteel nog een verdieping op wordt gezet. De bouwvakkers zijn druk bezig, het geluid ervan schrikt ons af. Ze heeft het in de gaten en vertelt ons dat de bouwvakkers pas om 9uur ‘s ochtends beginnen. Voor ons prima, dan zijn we meestal al uit de veren.
De kamer ziet er prima uit. Wat weinig plek om dingen op kwijt te kunnen dus ik sleep een stoel van de hal naar binnen zodat alle tassen van de grond zijn. Waarom? Ik vind het gewoon een prettig idee dat tassen niet op de grond hoeven te liggen, kan er ook niks in kruipen…
Die nacht is niet best. Het regent en onweert stevig, maar we vallen toch in slaap. Als ik om 1.00uur wakker word stap ik uit bed om naar het toilet te gaan, maar er klopt iets niet. Ik schrik me rot wanneer ik besef dat ik in een grote, koude plas water sta. Koen schrikt wakker van mij en wanneer we het licht aan doen zien we dat onze hele kamer blank staat.
Godzijdank liggen al onze spullen hoog en droog en beseffen we dat we er goed vanaf komen. Want voordat ik de stoel uit de hal op de kamer had gezet, stond de rugzak met de laptop, iPad, drone, e-readers enz. op de grond. In de hal zit een groot gat in het plafond waar waarschijnlijk over een tijdje een trap wordt geplaatst. Dit gat is afgedekt met een golfplaat. Niet echt waterdicht. Het water komt langs de muren naar beneden en loopt zo naar het laagste punt van het gebouw: onze kamer.
Het is midden in de nacht dus kunnen niemand bereiken. De kamer naast ons is vrij en open, we besluiten daar snel in bed te kruipen om hopelijk nog wat uurtjes te slapen. Dit lukt niet van harte aangezien deze kamer ook al flink is aangetast door waterschade: beschimmelde muren, alles is klam en het stink naar vocht. Ohja, en de bouwvakkers, die begonnen om 7.00 uur 🙂
Moeders en dochter bieden ons duizend maal excuses aan waarna we mogen verhuizen naar een kamer in het hoofdgebouw. Ook geen pareltje, maar alles beter dan afgelopen nacht!
Lichtelijk ontdaan en moe van de slechte nacht besluiten we er toch maar het beste van te gaan maken.
Een fleurige tuktuk zet ons af bij de rots. Voor Koen is het trouwens even wennen om achterin te zitten. In Sri Lanka hebben we namelijk een maand lang in een tuktuk rondgereisd en was Koen de chauffeur. We laten er een foto van zien en onze tuktuk-chauffeur moet er erg om lachen! Hij stapt uit en Koen moet op zijn plek gaan zitten om er een foto van te maken. ‘Sri Lanka, now in Colombia’ zegt hij.
Voor ons ligt de reusachtige Piedra del Peñol. We hadden ‘m al van een afstandje gezien, maar nu we er zo voor staan is de rots echt mega groot. En hoog.. Laat die trappen maar komen! Na een paar minuten heb ik er al spijt van. Traplopen is gewoon verschrikkelijk! Vooral in combinatie met hoogte en warmte. Daarnaast zullen de ehbo’ers die op een aantal plekken te vinden zijn er niet voor niets staan. Dus: tranquilo!
Waar ik voorheen zou opgeven, besloot ik nu om door te zetten. Koen loopt zijn eigen tempo en wanneer ik dichterbij kom hoor ik hem zeggen dat we er bijna zijn. Gelukkig.
Eenmaal boven moet ik even tot mezelf komen om te voorkomen dat het de verkeerde kant op gaat. Ademen door de neus in en door de mond weer uit. Het heeft een paar minuten nodig maar dan kan ook ik van het uitzicht genieten.
Het verbaasd ons dat er boven op de rots van alles te doen is. Er zijn winkeltjes, je kunt er wat drinken, er zijn toiletten. Dus alle mensen die hier werken gaan elke dag die trappen op en af? En ik ben al kapot na een paar minuten traplopen?
Wanneer er luid applaus klinkt zakt m’n broek helemaal af: een vrouw van rond de 80 jaar komt samen met haar gezin de laatste trap op lopen. Goed, volgende keer is alleen al denken aan opgeven geen optie meer!
De rots beschikt over twee routes: eentje om omhoog te gaan, de ander om naar beneden te gaan. Laten ze nou net bezig zijn met het renoveren van een van de routes. Dus iedereen moet over dezelfde trap omhoog en over dezelfde trap omlaag. Wij blij dat we er op tijd waren, want de file omhoog houdt maar niet op waarbij het ook een uitdaging is om beneden te komen via de soms smalle trap. Maar het is gelukt, dus eenmaal beneden drinken we er een drankje op.
Het is weekend en dat is feest voor de Colombianen. Ze trekken er massaal op uit en een borreltje gaat er duidelijk goed in. Op elke straathoek klinkt vrolijke muziek en op het plein wordt er gedanst. Guatapé is een van de favoriete weekendjes-uitjes van de Paisas. Zo worden de Colombianen genoemd die uit de regio van Medellín komen, het betekent zoiets als ‘countrymen’, mensen van het land.
Wanneer we op zaterdagochtend door het dorp wandelen is het rustig. We hebben alle tijd en ruimte om elk straatje te ontdekken. Alle huisjes hebben verschillende kleuren, kunstwerken en alle balkonbakken zijn gevuld met kleurrijke bloemen.
Er zijn heel wat souvenirwinkeltjes, koffiezaakjes en restaurantjes. Maar waar alle toeristen zijn? Nou, die arriveerden later op de ochtend. Bussen vol Colombiaanse families veroverden de straten en pleinen van Guatapé. Wat wij de rest van de middag hebben gedaan? Wat elke Nederlander zou doen: op een terras op het plein gaan zitten en mensen kijken! Alsof we op de Tilburgse Heuvel zaten, maar dan met een Colombiaanse specialiteit: Michelada Colombiana. Pils gemixt met citroensap, daarin verse stukken mango en een (iets te groot) zoutrandje aan het glas.
Lekkere drankjes kennen ze hier wel: biertjes, smoothies, ijskoffie’s. Het eten daarentegen zijn we helaas niet zo enthousiast over. Rijst met stukken gefrituurd vlees, vette empanadas of bonensoep met bonen erin, zo groot heb je ze nog nooit gezien. Dus wanneer we in Guatapé een Aziatisch restaurantje vinden kan ons geluk niet op en genieten we twee avonden van een vol bord noedels.
Na drie nachten gaan we terug naar Medellín. Laureles is een rustige en groene wijk, een fijn stuk van de stad om te verblijven. We trakteren onszelf op een luxere hotelkamer en doen het lekker rustig aan. We wandelen wat rond en genieten van een goed bord eten bij Chilaquiles: Colombianen met een Mexicaanse keuken. Tijdens onze eerste dagen in Medellín hadden we dit plekje ontdekt waarna we de nachos met guacamole maar niet konden vergeten!
9 reacties
Wow, wat een traptreden…..pffffff, maar daarna wel een prachtig uitzicht. Mooie foto’s !!!!! Wat zien jullie veel en wat een prachtige kleuren in de straatjes. Wel goed dat je je zwemdiploma hebt gehaald bij zulke natte slaapplekken. Vooruitziende blik met alles op stoelen zetten….
Bedankt weer voor je leuke blog! Groetjes Monique
Wat leuk geschreven weer Wilke! Wat een mooie reis!!
Hahahaha hebben jullie een abbo op “geluidsoverlast en de bouwvakkers”?
Vervelend wel maar gelukkig kan ik lezen dat jullie weer flink naar jullie zin hebben 😊
Het ziet er echt mega tof uit!!
Wat een foto’s weer!!
Oohhh Koen ,ik heb jou nog nooit zo’n vies gezicht zien trekken bij het drinken van een biertje!
Het is geen zuur gezicht maar zout gezicht….hahaha..
Knap Wilke dat je deze keer het klimmen NIET hebt opgegeven 🤪
Op dat kleurrijke plein met vrolijke muziek had ik graag met jullie een drankje willen drinken !
Genieten doen jullie ,,,,,heerlijk!
Xxx
Bijzondere momenten hebben jullie weer meegemaakt. Tja…ik was nooit boven op de berg gekomen om eerlijk te zijn… knap van jullie. Leuk hoor om weer te lezen .
Lieve groetjes 🥰🥰
Heb je je broek inmiddels weer opgetrokken, Wilke, ik kan me voorstellrn dat reizen soms wat af zien is, maar daar in tegen de pils, het bord nachos, de prachtige uit zichten, kleuren en het zelf bepalen hoe en wat en wanneer lijkt me sommige mindere momenten best te hebben en met een grote lach te bekijken 😉.
Liefs Marielle
Weer genoten van jullie prachtige reisverhaal ! Dat was even afzien op weg naar boven ,maar wat een prachtig uitzicht boven op de berg !
Genoten van dit verhaal en van de prachtige foto’s. Ziet er zeer idyllisch uit. Zou er zo heen willen. Veel plezier nog en ik ben benieuwd naar jullie volgende avontuur.
Wat een geweldig verhaal. Natuur, cultuur, optredens, geweldig! Traplopen in de hitte……. Stap voor stap en je komt boven. Maar wat kan dat zwaar zijn.
Veel plezier!