Bali, we zijn er! Wie had dat ooit gedacht? Wij in ieder geval niet! De vlucht is goed verlopen en na lang wachten belanden ook onze backpacks op de bagageband. We lopen richting de uitgang van het vliegveld en eenmaal buiten worden we overvallen door een enorme klamme hitte. In no time staat het zweet op ons voorhoofd. Het feit dat de zon al onder is beloofd niet veel goeds voor de hitte overdag!
Onze eerste stop is Sanur. Een badplaats waar voornamelijk de wat oudere generatie en gezinnen vakantie vieren. Na een goede nachtrust besluiten we een stukje te gaan wandelen. We zijn voor de eerste keer in Indonesië dus voor ons is het een geheel nieuwe omgeving. En we zijn positief verrast! De sfeer is fijn en van de meeste locals krijgen we een grote glimlach. Maar lieve hemel, wat is het heet! Gelukkig zijn er genoeg terrasjes waar we met alle plezier even uitrusten. Ook duiken we maar al te graag in het zwembadje bij ons verblijf, ook al is het water lauw!
We moeten nog een week wachten voordat we Nick en Kim zien en die week brengen we door op het kleine eiland Nusa Lembongan. Na een half uur varen doemt er een tropische eilandje op. Er is geen steiger dus we springen van de boot en staan gelijk met onze voetjes in zee. Gelukkig zorgt het personeel van de boot ervoor dat de bagage droog aan wal komt.
De sfeer voelt gelijk goed! We luieren bij het zwembad van ons verblijf, drinken koffie hier en daar, wandelen wat over het eiland, proeven de lokale keuken en huren een scooter. Wandelen is allemaal leuk, maar in deze hitte komen we niet ver.
Hoewel we ons aardig op ons gemak voelen zijn we toch niet helemaal happy. We stoeien enorm met allerlei gedachten en emoties. Nog steeds missen we de bus, ons leventje in Australië. Het voelt alsof we niet in het nu zijn en het lukt ons ook niet om daar te komen.
Het voelt raar, we kunnen het ook niet goed uitleggen. Alles voelt een beetje als een opgave, we hebben nergens zin in. Bij mij schieten de tranen om de haverklap in mijn ogen. Maar wat voor tranen zijn het? Poeh, dit zagen we niet aankomen. En we hebben ook geen idee hoe we hiermee om moeten gaan. We zijn op een prachtige plek en we zijn aan het doen wat we leuk vinden: reizen! Maar we vragen onszelf af, als we ons zo voelen, vinden we het dan nog wel leuk?
Het voelt alsof we na ons vertrek uit Australië de draad kwijt zijn geraakt. Australië is en was zo’n groot hoofdstuk van onze reis. Een bewogen hoofdstuk kunnen we wel zeggen. Want de eerste maanden konden we onze draai niet echt vinden, maar toen we onze draai eenmaal hadden gevonden waren we helemaal in ons element! We hebben er zo gi-gan-tisch genoten! Van het land, maar vooral van het leven met een campervan. En nu, nu sjokken we weer met onze backpacks door het hete Azië afhankelijk van openbaar vervoer, afhankelijk van hotels en afhankelijk van restaurants.
We praten over Java, om daar de vulkaan te beklimmen. We praten over Sumatra, om een jungletrekking te gaan maken en op zoek te gaan naar orang-oetangs. Klinkt geweldig toch? Helaas niet voor ons. Het prikkelt ons niet meer. Niet nu. Dus inderdaad, vinden we het nog wel leuk? We kijken elkaar recht aan en geven eerlijk antwoord. Het antwoord is nee, we vinden het momenteel even niet leuk! En deze openbaring komt toch hard aan.
We bakkeleien heel wat af over wat we nog wèl zouden willen, waar we wèl zin in hebben, waar we nog wèl naartoe zouden willen. Dan stellen we onszelf de vraag wanneer onze reis-cirkel rond zou zijn. Waar moeten we nog heen om onze reis-cirkel rond te maken? Het antwoord blijkt al verleden tijd. Onze cirkel was rond, in Australië!
Na veel wikken en wegen besluiten we dat we Bali gaan ontdekken en daarna Indonesië zullen verlaten. Het zou eeuwig zonde zijn om met deze mindset door dit prachtige land te gaan reizen. Dus voor nu gaan we lekker genieten van dit prachtige plekje en zien we uit naar het weerzien met Nick en Kim!
Maar eerst boeken we wat nachtjes bij op Nusa Lembongan. Het eilandleven bevalt namelijk prima! Met de scooter rijden we over de gele brug die het eiland verbindt met het naastgelegen eilandje Nusa Ceningan. Daar valt ons oog op een bijzonder plaatje, namelijk zeewierplantages! We zoeken wat informatie op hoe zo’n plantage werkt en zoals op veel plekken in Azië komt het neer op heel hard werken en weinig verdienen..
We sluiten ons bezoek aan Nusa Lembongan af met een prachtige traditionele Balinese dans. Wat die vrouwen allemaal kunnen, dat is echt niet normaal. Ze bewegen hun vingers in allerlei bochten, hun nek schiet van links naar rechts om nog maar te zwijgen over alle verschillende gezichtsuitdrukkingen tijdens de dans. Prachtig!
Na een week hebben we een beetje meer rust gevonden en is het hoog tijd om met de boot terug te gaan naar Sanur. Nick en Kim zijn er!!
3 reacties
Ondanks alle emoties, gevoelens, plotselinge huilbuien en gedachtes hebben jullie toch even nog kunnen genieten van Bali. Fijn ook dat dat kon. Gaaf dat jullie een andere kant van Bali laten zien 😌
Het ziet er anders uit dan bij al die influencers hahaha leuk!
Leuk dat jullie Bali hebben omarmd!
Een prachtig eiland waar jullie met Nick en Kim een fijne tijd zullen beleven!
Veel plezier met viertjes !
Wat een emoties komen er los bij jullie. Fijn dat jullie hetzelfde gevoel hebben. Dat het voor nu even klaar is!
En ook fijn dat tegen alle verwachtingen in Bali toch een prachtig eiland blijkt te zijn. Dat geld overigens voor heel Indonesië. Maar dat komt later misschien nog wel. Nu eerst genieten van het weerzien met Nick en Kim.