Het duurt even maar dan heb je ook wat, na een reis van 24 uur komen we aan in Johannesburg! De eerste dagen zijn we nog samen en proberen we onze jetlag te verwerken. In slaap komen is wat lastig en we zijn vroeg wakker. Maar na een paar nachten gaat het al snel beter.
Voor mij is het de derde keer Zuid-Afrika, voor Koen de tweede keer en toch hebben we nooit iets van Johannesburg gezien. Hoog tijd om daar verandering in te brengen, ook al staat Johannesburg vooral bekend als een gevaarlijke stad. Maar hee, we hebben Medellín, Bogota, Salvador en Rio ook overleeft!
Zoals alle andere keren kiezen we voor veiligheid en dat betekend dit keer een toertje met een Hop-on hop-off bus! Eerlijk gezegd zijn we hier geen fan van, maar deze keer doen we het er maar mee. De bus brengt ons door verschillende wijken, arm en rijk, wit en zwart. Via onze koptelefoon komen we wat te weten over de geschiedenis van de stad en maken een stop bij het Apartheid museum. Daar blijkt hoe lastig de geschiedenis in elkaar steekt. Zo lastig dat ik later op internet in Jip en Janneke taal meer informatie opzoek om het toch een beetje te begrijpen.
Vanuit het centrum gaan we met de trein terug richting onze Airbnb. We passeren een aantal townships, zo worden de sloppenwijken hier genoemd. Het herinnert me aan 11 jaar geleden toen ik in één van de duizenden townships vrijwilligerswerk deed. Het blijft naar om te zien, maar gek genoeg voelt het ook vertrouwt. Het hoort bij Zuid-Afrika.
Ongelooflijk, we zijn er weer, Zuid-Afrika! Door velen geliefd.
Soms zeggen mensen ‘het voelt als thuiskomen’. Persoonlijk vind ik dat altijd een beetje een gekke uitspraak want hoe voelt dat dan precies?
Het voelt in ieder geval heel goed om weer hier te zijn! De mensen, eindelijk weer Engels praten, de mooie glimlach van de bevolking. Het voelt vertrouwd en zijn gelijk op ons gemak, we weten hoe het hier werkt! Dat scheelt een hoop energie. Alleen even checken hoe het ook alweer zit met de valuta (€1 is ongeveer 17 Zuid-Afrikaanse Rand).
Terwijl wij van het typisch Zuid-Afrikaans gerecht Boboti genieten hebben mijn ouders nog een paar uurtjes te gaan. Voor de aller eerste keer vliegen ze de grens van Europa over om ons op te zoeken! De route is uitgestippeld en alle overnachtingen liggen vast! Laat dat KLM-toestel maar snel landen! Want wachten duurt lang, duurt eigenlijk al een aantal weken lang. Voor mijn ouders, maar ook voor ons. We hebben er zin in en kijken ernaar uit met ze op rak te gaan!
Wanneer we het KLM-toestel zien landen rollen de eerste traantjes over mijn wangen. De gezonde spanning komt eruit. Maar ik ben vooral trots op mijn ouders dat ze het aandurven deze reis te maken!
Snel lopen we naar de aankomsthal waar het wachten voor ons gevoel natuurlijk veel te lang duurt, maar dan komen ze de deur door! Twee gespannen, betraande maar vooral opgeluchte gezichten! Na een half jaar kunnen we elkaar eindelijk weer knuffelen!
Ik ben opgelucht wanneer ze vertellen dat de reis prima verlopen is, zelfs de koffers zijn goed aangekomen! We nemen er een borrel op, kletsen alvast een beetje bij en gaan dan naar bed want de volgende dag staat er gelijk al een lange rit op de planning.
Wanneer we die ochtend aan de ontbijttafel zitten voelt het alsof we al weken met elkaar aan het reizen zijn. Maar het voelt ook gek. Gisteren waren ze nog in Nederland en nu gaan ze een deel met ons meereizen!
Hup de auto in, op naar het zuiden van het Krugerpark, want waar kun je nou beter de reis door Zuid-Afrika beginnen dan daar?
De autorit is al een totaal nieuwe ervaring voor ze. De townships, de wandelaars en fietsers langs de snelweg, de pickups vol met mensen die in de achterbak staan en zo voorbij rijden. Mooi om te horen hoe ze alles in zich opnemen. Wanneer we een koffiestop maken vallen we met onze neus in de boter en worden getrakteerd op een prachtig Zuid-Afrikaans lied gezongen door een groot jongerenkoor. De tranen rollen over onze wangen, wat een geluk!
Na zes uurtjes rijden komen we aan in Marloth Park dat grenst aan het Krugerpark. We verblijven in een prachtig huis waar we de dag later lekker relaxen. Maar rustig een boek lezen zit er niet in, om de haverklap hebben we bezoek. Is het geen impala dan is het wel een gnoe, aap of wrattenzwijn. Die avond wandelen we naar een uitzichtpunt en ligt het Kruger voor ons. De rode zon gaat onder, het bier is koud en de nootjes smaken meer dan goed, net zoals de Afrikaanse barbecue: de braai.
De wekker gaat vroeg en in het donker rijden we naar de poort van het Krugerpark. Vandaag gaan we met onze eigen auto op safari. Het Krugerpark is daar een perfecte plek voor want de meeste wegen zijn geasfalteerd en onze huurauto is helaas geen 4×4. Tuurlijk, geasfalteerde wegen zijn niet zo charmant als offroad rijden, maar het is en blijft een geweldig park! Zeker voor mijn ouders, die voor de eerste keer op safari gaan.
Al snel zien we een groep auto’s stilstaan, wanneer je aansluit laten de stilstaande auto’s vaak weten waar je naar moeten kijken, maar wij vinden het juist leuk om zelf op zoek te gaan. We zijn nog geen half uur in het park wanneer ik een cheetah met twee jonkies door mijn verrekijker spot. Maar ze zitten ver weg en hun kleur gaat op in het gras, leg dan maar eens uit waar je moet kijken!
Nog geen half uur later is het weer bingo en hebben we zicht op twee mannetjes leeuwen. Niet te geloven, we gaan lekker!
Op een slakkentempo rijden we door het park en krijgen droge ogen doordat we vergeten te knipperen. Want wilde dieren spotten is echt geen makkie. Dan valt het Koen op dat de auto die een eindje achter ons stil is gaan staan, naar ons seint. Ging dat per ongeluk? Koen zet de auto in zijn achteruit, we gaan een kijkje nemen. We zetten de auto stil en het raampje van de andere auto gaat open. Ze vragen zich af of we het luipaard hebben zien liggen in de boom. Een luipaard? Serieus? We hebben net de cheeta’s en leeuwen gedag gezegd. En dan zien we ‘m liggen. Hij heeft duidelijk een actieve en succesvolle ochtend gehad want naast ‘m hangt een prooi over de tak.
Koen en ik zijn totaal verbaasd. Drie jaar geleden reden we ook door het Kruger en hebben we met geluk een luipaard van achteren gezien. Zo zie je maar, safari is geluk hebben!
We komen van alles tegen, mooie vogels, buffels, olifanten, impala’s, kudu’s, krokodillen, nijlpaarden, giraffen en nog veel meer. Maar er zijn ook rustige momenten waar we bijna niets tegenkomen. Dat is juist het leuke van safari, het verrassingselement.
Een tegemoetkomende auto draait zijn raam open en remt af, wij doen hetzelfde. Volgens hem ligt er over ongeveer twee kilometer een luipaard in het gras, gewoon langs de weg. Nu maar hopen dat ie daar nog even blijft luilakken! Al snel zien we in de verte auto’s stilstaan en rustig wachten we af tot we zicht krijgen. En ja hoor, in het gras, pal naast de weg ligt een enorm luipaard. Hij lijkt op zijn gemak, gaat even zitten, kijkt wat rond, geeuwt een keer en trekt zich niets aan van de auto’s om hem heen. Wat hebben we een mazzel!
De zon zakt, het wordt tijd om richting de uitgang te gaan. Langs de weg gebeurd niet veel en we zitten allemaal een beetje in te kakken. Maar safari zou safari niet zijn als we in de verte weer een groep auto’s stil zien staan. Ongelooflijk maar waar, er sluipt een luipaard door het gras. Hij houdt zich goed verscholen dus het spotten gaat lastig, maar we zien hem zo nu en dan door de begroeiing lopen totdat hij verdwenen is.
We zetten de rit voort richting de uitgang waar we niet ver meer vandaan zijn. Nu zullen we alle hoogtepunten wel gehad hebben toch? Maar nee, we sluiten weer aan bij een groepje auto’s en hebben al snel duidelijk zicht op een cheetah die mooi ligt te poseren op een heuveltje.
De eerste safari van mijn ouders en de lat ligt gelijk hoog voor de volgende!
Het is 2 augustus, niet zomaar een dag. Vandaag vieren we de 60ste verjaardag van mijn vader. Stilletjes zijn Koen en ik uit bed gegaan om de boel een beetje te versieren, want dat hoort er natuurlijk bij! We verrassen hem met tientallen filmpjes van vrienden en familie waarin ze hem feliciteren. Samen gelachen en gehuild! Maar veel tijd om verjaardagsliedjes te zingen hebben we niet, de Panoramaroute staat namelijk op de planning. Een bochtige route door de bergen met verschillende stops onderweg. Maar het weer werkt niet mee, het is koud en mistig. Het duurt niet lang of de mistlampen moeten aan. Ironisch genoeg is de eerste stop een uitzichtpunt. Nog nooit hebben we zo’n mooi gordijn van mist gezien…
Ach, niets aan te doen. Het weer is onvoorspelbaar en officieel is het gewoon winter in Zuid-Afrika. Maar toch trekt de mist zich terug en kunnen we genieten van alle mooie stops onderweg.
Voor die avond hebben we een toffe safaritent geboekt waar mijn ouders niets vanaf weten. Na een boodschap bij de slager slaan we de onverharde weg in. We hobbelen en bobbelen diep de bush in om vervolgens aan te komen bij de versierde tent. Wat een plek! De impala’s lopen rond de tent, we steken de braai aan, hoe meer Zuid-Afrikaans willen we het hebben?
Drie jaar geleden verbleven Koen en ik twee nachten in een prachtige lodge midden in de rimboe. Het was vrij prijzig, maar ‘zoiets doe je maar 1x in je leven’. Dachten we..
Niet dus! We laten de safaritent achter ons en rijden richting de Mbizi Bush Lodge, waar volgens vele reviews olifanten water uit het zwembad komen drinken. Eerst zien, dan geloven!
Alweer hobbelen we over een onverharde weg naar het verblijf waar we onderweg olifanten en giraffen tegen komen. We komen aan bij de lodge en worden ontvangen door de Belgische Björn die ons gelijk een rondleiding geeft. We zijn diep onder de indruk van de kleinschalige lodge en de locatie. Vanaf de vlonder kijk je op een waterhole waar in deze droogte veel dieren komen drinken en vanaf het zwembad kijk je kilometers over de bush. In het gezamenlijke gebouw wordt het ontbijt en diner geserveerd en alle gasten hebben op zo’n 50 meter lopen allemaal een eigen hutje om in te slapen. Maar zodra het donker is mogen we daar niet alleen naartoe lopen, Björn loopt dan met je mee. Huh? Is er geen omheining dan? Goed, deze hadden we niet aan zien komen.
‘Nee, geen omheining, je kunt op de weg naar je slaapkamer gerust een leeuw of luipaard tegenkomen. Doe dan niets! Laatst zette een kindje het op een rennen en toen moest ik ingrijpen! Ook waren er twee mannen die het niet zo nauw namen met de regels. In het donker liepen zij vanaf hun slaapkamer naar het gezamenlijke gebouw toen twee olifanten uit de donkere bosjes tevoorschijn kwamen. Ik ben toen in mijn jeep gesprongen om tussen hen te komen!’
We weten even niet wat we moeten zeggen, vooral mijn moeder lijkt gelijk niet meer op haar gemak. Maar deze lodge bestaat al zeker vijf jaar, dus dan moet het goed komen, toch?
Björn brengt ons naar ons eigen luxe hutje dat ook beschikt over een balkon. Daar kun je overdag prima zitten, maar blijf goed rondkijken is het advies. Als we er in het donker willen zitten moeten we constant met een zaklamp rond schijnen om te kijken of er ogen oplichten om dan zo snel mogelijk terug naar binnen te gaan.
Wat een avontuur! En wat een bizar idee om vrij rond te lopen in het leefgebied van onder andere de Big-5.
Om de hele situatie nog wat kracht bij te zetten zegt Björn: ‘ohja, dat platgelopen gras hier naast jullie hut, dat komt door olifanten!’
HAHA, ja hoor.. Nee toch? Uh, ja echt!
Kortom, mijn hartslag en ik denk ook die van mijn moeder, is bijna niet meer naar beneden te krijgen.
Voor een paar uurtjes ploffen we neer bij het zwembad, genieten we van het uitzicht en van een koel drankje. Aan het einde van de middag moeten we klaar staan voor de eerste game drive. Tijdens een game drive ga je onder begeleiding van een gids op pad met de jeep op zoek naar wildlife.
Het is voor papa en mama de eerste keer waardoor het even wennen is aan de flinke hobbels tijdens het rijden over de paden. Diepe kuilen, scherpe bochten, smalle paden en grote stenen zorgen voor een bumpy ride.
Het landschap is prachtig en afwisselend. Sommige stukken zijn dicht bebost en wanneer we wat omhoog rijden hebben we uitzicht over de jungle.
De dieren laten zich wat moeilijker zien, wat even ‘wennen’ is. Want tijdens onze eigen safari door het Kruger was het snel raak. Maar dat is safari, soms zie je uren niets.
Wanneer Björn de jeep stopt mogen we uitstappen en kijken we met elkaar naar verschillende sporen in het zand. Raad de afdruk! En dat is zo makkelijk nog niet. Maar het is heel leuk om op die manier meer te leren over het dierenleven.
We gaan verder, de schemering valt. Ik hoor een knal, een suis en heb gelijk door dat we een lekke band hebben. Top! Björn neemt een kijkje en concludeert dat de band niet meer te redden is. We moeten allemaal de auto uit, tijd voor een bandenwissel.
Terwijl iedereen rustig een drankje drinkt en Björn onder de auto ligt wordt de rust verstoord. In de verte horen we een diep gegrom, gegrom van een leeuw!
Hebben wij weer! Maar volgens Björn is hij ver weg en hoeven we ons absoluut geen zorgen te maken. Daar gaan we dan maar vanuit.
Terwijl we naar de ondergaande zon kijken en Björn het er maar druk mee heeft horen we opnieuw het gegrom, maar nu een stuk dichterbij. Zelfs Björn kijkt even op maar lijkt zich geen zorgen te maken. Mijn hartslag schiet de lucht in en wil maar één ding: terug de auto in! Maar helaas, de auto staat nog op de krik dus zal ik nog even geduld moeten hebben. De anderen lijken op hun gemak en lachen erom, wat ik niet helemaal begrijp. Misschien ziet de leeuw ons wel, maar wij hem niet. Lachen!
Zodra Björn onder de auto vandaan komt en zegt dat de klus is geklaard sprint ik als eerste de jeep in, mij niet gezien!
Wanneer we allemaal weer in de auto zitten wil Björn op zoek naar de leeuw, want heel ver weg is hij niet. We rijden naar een open, doodlopende plek waar Björn de jeep stil zet. Het begint te schemeren en het is doodstil. Totdat het gegrom ineens heel dichtbij klinkt, zo dichtbij dat we de trillingen in ons lichaam voelen. Holy shit!
De reactie van Björn snappen we niet helemaal, hij start de jeep en begint te rijden. Hij zegt, in de richting van de leeuw, maar het lijkt er meer op dat hij er ook van schrok. Wij hebben het idee dat we juist wegrijden van de leeuw en dat blijkt ook zo wanneer we hem later niet meer horen en dus ook niet zien.
Die nacht krijgen Koen en ik bezoek. Wanneer ik wakker wordt hoor ik takken kraken, heel dichtbij. Ik schuif het gordijn een beetje aan de kant en zie tot mijn grote schrik dat er een enorme olifant bij ons slaapkamerraam staat. Voorzichtig schuif ik het gordijn weer een beetje dicht maar de olifant heeft het door en draait zijn enorme kop in mijn richting. Ik houd mijn adem in. Ook al is het donker, de maan geeft voldoende licht om te zien dat hij naar me kijkt. Ik verroer me niet en wacht tot de olifant in beweging komt, achter zijn vriend aan, die iets verderop luidruchtig gras staat te eten.
Na een heerlijk ontbijt zoeken we een plekje langs het zwembad. Even lekker relaxen en een boek lezen. Boek lezen? Dat zit er niet in. We zitten nog geen 10 minuten of een groep olifanten komt tevoorschijn vanuit de bossen. Olifanten van allerlei formaten verzamelen zich bij het zwembad en genieten van het water. Wat een uitzicht!
De game drive van die avond is niet zo succesvol, maar de volgende ochtend hebben we meer geluk. Eerst worden we getrakteerd op een prachtige zonsopkomst, daarna is het even rustig. We passeren wat zebra’s en giraffen totdat we het laatste kwartier een grote kudde olifanten tegenkomen. Wanneer we een ander pad inslaan zien we een stukje verderop een andere jeep stilstaan. Ze kijken naar links, daar lopen wat impala’s. Impala’s hebben we al zoveel gezien, dus daar kijken we niet per se meer van op. Björn rijdt richting de jeep als ik rechts van ons iets zie afwijken in het gras. Dan besef ik dat het een luipaard is! Hij sluipt langs onze auto door het gras. Björn zet zijn walkietalkie aan en attendeert de jeep voor ons op het luipaard. Terwijl zij links naar de impala’s keken, zat er rechts van hun een luipaard waar ze gewoon aan voorbij zijn gereden. Zo zie je maar, je moet geluk hebben en op het juiste moment de goede kant op kijken.
Björn lijkt opgelucht, want de drie game drives die we met hem hebben gehad waren vrij tam. Hij vertelt dat hij zich afvraagt waar de leeuwen zich bevinden, aangezien hij die normaal gesproken wel voorbij ziet komen tijdens een game drive. Ook zijn collega’s hebben de leeuwen al dagen niet gezien. Ze houden zich goed verscholen, want we hebben ze wel gehoord!
Helaas pindakaas, onze nachtjes bij Mbizi zitten erop, maar wat hebben we genoten! We stappen in de auto terug naar Johannesburg. Onderweg hebben we uitzicht op het mooie landschap en passeren we tientallen kraampjes met allerlei groenten en fruit.
De eerste week zit erop, deze stond voornamelijk in het teken van safari. We vliegen naar de volgende bestemming, aan zee dit keer: Port Elizabeth. De plek waar ik 11 jaar geleden vrijwilligerswerk heb gedaan. Toentertijd sliep ik bij de schatten Peter & Daphne. Drie jaar geleden heeft Koen hen ontmoet, nu is het de beurt aan mijn ouders!
20 reacties
Oooh wat hebben jullie veel meegemaakt en gezien!! Wat fijn dat jullie dit met zijn 4e doen 😍😍😍
Ik heb nu ook helemaal zin om naar zuid Afrika te gaan.
Ongelooflijk prachtig weer, de wilde dieren, je ouders, de verjaardag van je pap, olifanten die bij je jeep, zwembad en snachts op bezoek komen.
Ik zou geen oog dicht doen,,.
En nu na 11 jaar een weerzien met iets heel moois.
Alles komt op zijn tijd.
Ik geloof dat wel als ik jullie verhalen zo lees 😍
Dikke proficiat nog voor je papa.
Liefs Marielle
Ooh wat een heerlijk verhaal!
Geniet ervan met zen 4tjes!
Liefs Tess
Traantjes krijg ik in mijn ogen als ik al die indrukwekkende foto’s zie. Maar ook dat ik zie hoe ontzettend blij en trots jullie zijn op Wilke’s ouders. En zij natuurlijk weer op jullie.
Jullie genieten van het uiterste en dat word dik beloond 🥹 Prachtig om te lezen!
Ik kan mezelf zo inbeelden hoe jij soms daar reageert, Wilke, dan begin ik toch een beetje stiekem te lachen!
Gefeliciteerd met jouw vader, Wilco.
En die Nederlandse kaas hoeven jullie dus echt niet te missen zo te zien 😉
Wow, alweer een prachtig verhaal, alsof ik bij jullie achter in de Jeep mee mag rijden. Wat een avontuur…. Geniet nog lekker met z’n viertjes!!!
Groetjes Monique
Mooi geschreven Wilke.
Leuk om te lezen en de foto’s erbij geven een goed beeld wat jullie allemaal beleven.
Het zal een onvergetelijke ervaring zijn voor Frans en Wilmique zo n reis samen met jullie te maken. Geniet er nog van!!
Groetjes Marie José
Prachtige foto’s, mooi verwoord. Indrukwekkende ervaring om mee te maken.
Geniet ervan en nog veel plezier met alles wat er nog op jullie pad komt .
Groetjes Anja & Chris
Wat een avontuur en prachtige foto’s! 😍
Wat schrijf je mooi en wat beleven jullie mooie momenten. Ongelooflijk.
Veel plezier nog.
Astrid en Kees
Wat een fantastisch avontuur en vooral om dit met papa en mama te herbeleven.
Na het zien van al dit moois denk ik dat dit niet de laatste keer zal zijn dat zij buiten Europa op avontuur gaan. Nog heel veel plezier. Ik kijk uit naar jullie volgende verhaal!!!!
Geweldig spannend allemaal hé Wilmique 🤪🤪 haha….Het is net of jullie in een film zitten of ik een mooi boek lees. Je schrijft zo prachtig Wilke 😍 en mooie foto’s Koen. Jullie zien er gelukkig uit 🌻🍀 ik kijk uit naar het volgende blog…
Het is indrukwekkend wat jullie allemaal meemaken en zien. Vooral die foto’s van die olifanten die drinken uit het zwembad zijn heel bijzonder, al zou ik daarna niet meer onbekommerd gaan zwemmen. Ik bewonder ook jullie energie en reislust. Na zo’n mooie maar waarschijnlijk ook vermoeiende trip door Zuid-Amerika meteen door naar Afrika. Dat hoor je niet vaak.
Wat een geweldig avontuur weer!! Je beschrijft het zò goed Wilke! Mooie foto’s ook!!
Geniet er van met jullie pap en mam!
Xxx Trees
Zo leuk en mooi weer om te lezen! 😘
Wat mooi weer om te lezen. Prachtige foto’s en een supermooie verhaal, net of we het zelf meemaken. Geniet nog van het mooie land en van elkaar. Liefs van Ignatz en Angelique
Groetjes daar 😘
Wat een avonturen maken jullie daar mee met z’n allen. Frans die schrikt straks niet meer van een beetje los zand tijdens het biken in de Loonse en Drunense duinen en van een hertje op het fietspad. Mooi dat jullie dit met z’n vieren mogen beleven. Veel plezier nog. Groeten.
Ik sluit mij bij alle vorige sprekers aan, wat een fantastische ervaringen van jullie en vooral ook beeldend omschreven door Wilke! En dit al in combinatie met prachtige foto’s van Koen geeft een complete indruk van jullie gezamenlijk avontuur. 🤩
Geniet nog lekker verder, hartelijke groet,
Harrie 👋🏻
Wat heb ik weer genoten van jullie prachtig reisverhaal ! Wat een geluk dat jullie drie keer een luipaard hebben gezien ! Ook wel spannende momenten beleefd ….😱 deze Safari gaan jullie nooit meer vergeten .
Wat een geweldig avontuur voor Wilmique en Frans dat is genieten zo met z’n vieren !
Hoi Wilke, Koen, Frans en Wilmique,
Wat heb jij Wilke dit avontuur mooi verwoord zeg , echt geweldig ook die foto’s.
Denk dat Frans en Wilmique vol verhalen zitten straks, nu eerst genieten met z’n viertjes en wij genieten zo ook n beetje mee van jullie reis..
Héél veel groetjes Wim en Ans.🤗
Echt prachtig hoe jullie aan het genieten zijn met z’n vieren 🥰❤️ Geweldig om te zien!