We nemen afscheid van pluizebolletje Sookie en gaan weer op rak richting de volgende ferry. Het blijft leuk, een oversteek maken en dan op een klein eiland belanden. Dit keer gaat de bus wel mee en na een overtocht van een kleine 30 minuten komen we aan op Bruny Island. Tijd voor koffie! En dat drinken we op een niet zo’n hele verkeerde plek! Via een trap klauteren we omhoog en hebben we een prachtig uitzicht!
Op Bruny is wel een heel bijzonder bakkertje te vinden! Op een random plek naast de weg staan twee koelkasten die elke ochtend door de bakker gevuld worden met heerlijke broden. Wanneer we aankomen zijn de koelkasten bijna leeg, maar we hebben geluk want daar komt de bakker net aan! We scoren het favoriete kaneel-rozijnenbrood en smullen ervan op de camping.
De camping is trouwens weer lekker back to basic dus hangen we dit keer onze douche maar in een boom. Beter iets dan niets. Het is zo lekker om jezelf toch een beetje te kunnen afspoelen na een dag in de hitte. Privacy met douchen is er nauwelijks bij dus houden we altijd netjes ons ondergoed aan. Heeft de buurman even geluk!
Fris en fruitig stappen we in bed en met het geluid van de omslaande golven op de achtergrond vallen we als roosjes in slaap. Na een nachtje heerlijk slapen gaan we weer aan de wandel! Dat is inmiddels geen verrassing meer toch?! De wandeling begint met een stevige klim waarna we bovenop een klif terecht komen. Het uitzicht met de mysterieuze mist in de verte is geweldig! En als kers op de taart zien we nog wat dolfijntjes spelen in de golven. En als hele grote kers op de taart spotten we die avond de zeldzame witte wallaby die alleen op Bruny Island in het wild leeft!
Na fijne dagen op Bruny varen we terug naar het vasteland van Tasmanië waar we voor de tweede keer verblijven in Hobart. Dit keer geen housesit, maar gewoon lekker kamperen! De reden dat we weer in Hobart zijn is Mount Wellington. Deze berg is bijna 1300 meter hoog en met tientallen wandelpaden is dit een populair wandelgebied onder de bewoners van Hobart. Honden zijn niet overal welkom in het nationaal park dus gaan we nu doen wat we met Sookie niet konden doen. Zoals een pittige hike en een ritje naar de top van de berg waar we uitzicht hebben op de hele stad en meer!
En dan schiet het ineens op. We laten de kust achter ons en rijden via het binnenland in noordelijke richting. Onderweg natuurlijk onze waterflessen aanvullen en de bus weer voorzien van genoeg brandstof! Na heel wat kilometers rijden belanden we op een ‘gratis’ kampeerplek waar ons bussie natuurlijk weer de kleinste is naast alle andere kampeerders! Geheel gratis is het niet. We staan op een stuk grond wat hoort bij de pub. We moeten 25 dollar betalen en mogen dan zo lang blijven als we zelf willen. En die 25 dollar kunnen we uitgeven in de pub en dus smikkelen we van een heerlijke schnitzel!
Hoewel het voelt alsof het einde van onze trip door Tasmanië nadert wacht ons nog een mooie bestemming. Eentje die behoort tot de favoriet van Tassie: Cradle Mountain National Park. En na het bezoek aan dit nationaal park behoort Cradle ook tot één van onze favo bestemmingen! Tientallen wandelpaden, stijle bergen, meren, kangoeroes en wombats. Wat een feestje om hier te wandelen! Op de dieren na, doet het ons een beetje denken aan de Dolomieten maar dan in het klein.
Ook hier gaan we na zonsondergang weer op pad met de zaklamp. Dat is elke keer weer spannend want geloof me, donker in Australië is ook echt donker! En op de een of andere manier klinken geluiden altijd harder en lijkt er ook altijd meer te ritselen in de bosjes. Maar dat is niet gek aangezien veel dieren hier pas na zonsondergang actief worden. Zo ook de Tasmaanse Duivel.
Maar de Tasmaanse Duivel spotten is geen makkie. Ze zijn vrij schuw en verlegen. Daarnaast wordt de Tasmaanse Duivel met uitsterven bedreigt en is het dus zeldzaam om er eentje te spotten in het wild. Helaas lukt het ons dan ook niet er eentje te vinden. Al is er wel een andere optie om het diertje van dichtbij te bewonderen, al is het niet onze favoriete manier van dieren zien. We bezoeken een sanctuary waar verschillende Australische diertjes worden opgevangen, maar waar ook wordt gewerkt aan de uitbreiding van de populatie zoals die van de Tasmaanse Duivel en de Quolls.
We balen, want met het bezoek aan Cradle Mountain is ons bezoek aan Tassie rond! Alles wat we wilden zien hebben we gezien en dus besluiten we tickets te boeken voor de terugvaart naar het vasteland van Australië. Het doet stiekem wel een beetje pijn, want we weten wat ons nu te wachten staat. Iets waar we heel erg tegenop zien: de bus te koop zetten.
Maar voordat we daar echt mee aan de slag gaan brengen we nog een bezoek aan Wilson’s Promontory. Een nationaal park op zo’n drie uur rijden van Melbourne. Tijdens onze trip met de ouders van Koen zijn we hieraan voorbij gereden vanwege tijdgebrek, maar we hebben altijd gezegd deze plek nog te willen bezoeken.
En wat hebben we geluk want het weer is prachtig! Perfect weer voor… een wandeling! Eenmaal bij het uitzichtpunt begint een dame gebrekkig Nederlands met ons te praten. Geboren in Nederland, maar inmiddels al jaren inwoner van Australië. Het gebeurt best vaak dat we mensen ontmoeten met Nederlandse roots, maar die inmiddels geworteld zijn in Australië. Altijd inspirerend om met mensen te praten die zijn geëmigreerd!
De volgende dag zijn we er klaar voor. Denken we. Nee eigenlijk zijn we er helemaal niet klaar voor. Maar het moet. Nee, het moet niet. We hebben alle vrijheid en niets moet, dus de bus verkopen hoeft eigenlijk nog niet. Qua visum mogen we blijven, qua financiën kunnen we het ook nog wel even uithouden. Dus waarom zouden we de bus verkopen als het niet hoeft?
Voor nu hebben we alles gezien wat we wilden zien in Australië. Dus in dat opzicht zijn we klaar. Klaar met ons bussie zijn we nog lang niet. Maar gaan we hier dan nog geld uitgeven en in herhaling vallen of gaan we ons geld uitgeven op nieuwe plekken?!
Hoog tijd om door de zure appel heen te bijten en dus zetten we de advertentie online. Hier wat foto’s waar iedereen toch gelijk verliefd op zou worden! Kopen??
Het brengt heel wat spanning met zich mee. Het voelt dubbel en we voelen ons sip. Hoe we onze zinnen weten te verzetten? Wandelen!
Weer klimmen we naar de top van een berg waar we volledig worden verrast door het uitzicht. Niet verwacht dat Australië ons nog stil zou krijgen. Maar deze plek is werkelijk waar zo mooi! De bergen, de zee, de laaghangende bewolking aan de ene kant en de regenboog aan de andere kant. Wauw!
De advertentie staat dus online, maar reacties blijven uit. Dat gaat eerlijk gezegd tegen onze verwachtingen in want we hadden stiekem wel reacties verwacht! Oké, misschien wordt de verkoop dan toch een grotere uitdaging dan we dachten?! We wachten het rustig af en genieten van de laatste dag Wilson’s Promontory waar we ‘s avonds getrakteerd worden op een winderige maar prachtige zonsondergang.
Zit het kamperen met ons bussie er nu dan echt op? De komende week hebben we namelijk een housesit op de Mornington Peninsula, het randstedelijk gebied ten zuiden van Melbourne. Het leek ons handiger om bus-bezichtigingen in te plannen terwijl we in een huis verblijven dan dat we aan het kamperen zijn. Want waar laat je al je spullen als mensen de bus willen bekijken?
Maar de kans is dus aanwezig dat we de bus verkopen tijdens de housesit, wat betekent dat ons camperleventje erop zit! Dat we misschien na de housesit met ‘lege’ handen staan. Poeh, dat doet pijn. Maar we gaan ervoor!
Dit keer passen we op Penny de dachshund. Het is echt een schatje! En ondanks dat het de eerste housesit is voor Penny en haar baasjes, doet ze het super goed! Ze heeft wel een gebruiksaanwijzing want het is een hondje met wat angsten. Wandelen op straat zit er dan ook niet in. Gelukkig is er een grote tuin waar ze maar al te graag achter ballen aanrent! En knuffelen, zonnen en helpen met de bus schoonmaken, daar houdt ze ook wel van!
Het gezelschap van Penny komt goed uit, zo kunnen we tussen alle bus-dingen door onze gedachten een beetje verzetten. Want de eerste bus-bezichtiging staat inmiddels op de planning!
3 reacties
Wat een prachtige foto’s weer. En dan het afscheid van jullie huisje op wielen. Het heeft jullie op prachtige plaatsen gebracht. Maar waar de ene deur dicht gaat….
Veel geluk samen🥰
Wat een wandelingen en lekkere bruine beentjes 😍 en jullie gave bussie…. Lijkt me zo lastig maar zo fijn dat jullie er een fijn avontuur mee hebben gehad 😊 Aussie was prachtig en mooi, als ik het zo heb mogen lezen, op naar meer!
Ik vond Australië en Tasmanië het gaafste stuk van jullie reis! Eens hoop ik er ook te komen…