Voor de tweede keer, en als het goed is de laatste keer, verlaten we Perth. Het vertrek voelt dit keer anders. De vorige keer wisten we dat we even terug zouden komen, maar nu.. Nu gaat de roadtrip door Australië voor ons gevoel echt van start! We zeggen Daan gedag en hopen ‘m ergens in Australië nog eens te ontmoeten, aangezien zijn campervan binnenkort ook klaar zal zijn!
De eerste stop is Bunbury waar we tijdens een koffietje aan zee donkere luchten op ons af zien komen. Snel ruilen we de strandwandeling en het koffietje in voor een biertje bij een brouwerij! Want we waren er al op voorbereid: de komende dagen gaat het flink regenen!
En aan die weersvoorspelling was niets gelogen. Het komt met bakken uit de hemel, het waait stevig en het is serieus fris. Helaas houdt dit weer zo’n 3 dagen aan en dus brengen we veel tijd door in de bus. Een boekje lezen op bed, routes uitstippelen en sprintjes trekken door de stromende regen naar het toiletgebouw.
Maar we zijn natuurlijk niet van suiker, gaan er tussen de buien door op uit en soms laat de zon zich even zien!
Het zuidwesten staat vooral bekend om alle valleien waar voornamelijk druiven groeien. En druiven betekent wijn en wijnboerderijen! Hoewel wij geen wijndrinkers zijn is Ferguson Valley een prachtig gebied om doorheen te rijden, zelfs met het mistige mysterieuze weer. Ach, en het knusse kabouterdorp laat ons het weer even vergeten.. Waarom dat kabouterdorp er is? Gewoon, vinden de Australiërs leuk!
In Busselton hebben we geluk en bewandelen we tussen alle buien door de bijna 2 kilometer lange steiger, ook wel de ‘Busselton Jetty’ genoemd. Het voelt voor mij in het begin wat onwennig om boven de wilde, donkere zee te wandelen. Geen idee wat er onder ons zwemt en eventueel ineens boven kan komen!
Wat deze steiger, naast de lengte, zo bijzonder maakt is het onderwater-observatorium aan het einde van de steiger. Hier kun je een aantal meter onder water en vanachter dik glas naar de onderwaterwereld kijken. We hadden het misschien wel willen doen, maar vanwege de wilde zee was het zicht niet optimaal en de ticketprijzen waren niet heel vriendelijk..
Onze bezoekjes aan verschillende stranden vallen eigenlijk een beetje in het water. Waar normaal veel gesurfd wordt is nu geen surfer te vinden omdat de golven gevaarlijk wild zijn. En de baai die normaal zo rustig is dat je er roggen ziet zwemmen is alles behalve rustig, dus geen roggen voor ons.
Dus, de bus in en snel door! We gaan de bocht om richting de zuidkust! En de eerste indruk is niet verkeerd.Mooie baaien en de blauwe zee nodigt uit tot een duik! Maar het is echt fris dus een plons nemen bewaren we voor een andere keer.
Of we de zee nog niet beu zijn? Zeker niet! Maar een beetje afwisseling is wel fijn en dus nemen we een afslag het binnenland in.
De eerste stop is Porongurup National Park. Na een pittige klim van ongeveer 3 kwartier kom je op een enorme rots terecht. Al moet je het laatste stukje klimmen en klauteren om écht op de rots te komen. Ik sla over en hou het bij een lager gelegen uitzichtpunt. Koen trotseert de laatste beklimming wel en maakt wat toffe beelden met de drone!
Hoewel de hartslag aan de snelle kant is, is het toch lekker om even actief bezig te zijn! Laten we morgen gewoon weer een berg beklimmen!
Maar eerst even relaxen op de camping, waar we ‘s avonds possums spotten in de boom boven onze bus. Possums zijn kleine buideldieren en dragen dus ook net als kangoeroes de kleintjes in hun buidel. Er zijn alle soorten en maten possums. Die wij hebben gespot is de ‘Mountain Brushtail possum’.
De berg die we gaan proberen te bewandelen hoort bij de bergketen Stirling Range. Het is de enige officiële bergketen van West Australië omdat een aantal toppen boven de 1000 meter uitsteken. Zo ook de top van de hoogste berg genaamd Bluff Knoll.
Er loopt een wandelpad helemaal naar de top. We gaan een poging wagen, al weten we natuurlijk dat we absoluut geen bergbeklimmers zijn! Maar wie niet waagt, wie niet wint.
Wanneer we in de richting van Bluff Knoll rijden hangt er een pak dikke en donkere bewolking boven ons. De bergtoppen zijn verstopt in een dikke laag mist die mysterieus rond de toppen dwaalt. Wanneer we uit de bus stappen lijkt het alsof we een enorme waterval horen, maar dat blijkt de wind te zijn die langs de bergen suist.
We spreken een aantal wandelaars die halverwege de wandeling zijn omgedraaid vanwege het onvoorspelbare weer en de glibberige paden. Dat belooft niet veel goeds, maar het kriebelt om toch een poging te wagen!
Het eerste stuk is goed te doen maar al snel wordt het steil en glibberig. De zon verdwijnt ook weer achter de wolken en de regenbui die een eindje verderop hangt komt onze kant op.
De wind trekt aan, de eerste druppeltjes vallen en de top van Bluff Knoll is wederom niet zichtbaar. Het weer is onvoorspelbaar waardoor het niet verantwoord voelt om verder te gaan en dus keren we om. Maar nu hebben we in ieder geval wel onze beweging gehad voor vandaag!
Met een beetje spierpijn in onze kuiten laten we de bergen achter en rijden we flink wat kilometers terug richting de kust. In het Fitzgerald National Park rijden we een mooie route en klappen we onze stoeltjes uit bij een uitzichtpunt. Drankje erbij, boekje erbij en zelfs het zonnetje erbij!
De dag erna brengen we een bezoek aan een van de stranden, waar we een wandeling maken zonder ook maar iemand tegen te komen! Dat typeert West-Australië eigenlijk wel: weinig toeristen buiten reizende Australiërs, verlaten stranden en vaak de mooiste plekjes voor ons alleen!
3 reacties
Gelukkig dat het weer de pret niet mag verpesten! Het ziet er wederom weer prachtig uit zelfs met de donkere wolken 😉 haha die Possums! Das wel echt toevallig he!
Gaaf dat jullie vele plekjes voor jezelf hebben! Gewoon een eigen privé terrein hahah
Joehoe, 👋
Ik bekijk de kaart van Australië en jullie route, en het lijkt of is dat ook zo dat jullie al op de helft zijn?
Want als jullie zeggen, Australië is groot, heel groot, dan kan ik me dat moeilijk voorstellen hoe groot dat is.
Doe mij maar zo’n possumpje.
Leuk diertje.
Greetz from Oirskot
😘 Marielle
❤️❤️
Love reading your blogs. Lotsalove!