Werken in Australië. Wat een ervaring! En het gekke is, ondanks dat het kei hard werken is geeft het ons even rust. Niet fysiek, maar wel mentaal. Even de zinnen verzetten, niet bezig zijn met reizen van hot naar her, niet hoeven nadenken over de volgende bestemming of het vinden van werk.
Even pas op de plaats, ritme en routine. Precies wat we nodig hadden, want de dip die we hadden was echt niet best.
Hoe onze werkdagen eruit zien?
We werken alle dagen van 6.30 tot 15.00. Behalve op vrijdag, dan zijn we om 12.30 klaar!
Het opstarten nadat onze wekker om 5.20u is gegaan gaat net even wat anders dan in Nederland. Het duurt ook allemaal wat langer.
Omstebeurt moeten we ons aankleden want tegelijk uit bed gaat niet in ons kleine busje. Dan maken we om en om een wandeling naar het toiletgebouw, plassen, gezicht wassen, ontbijtje maken, snel wat eten, weer om en om naar het toiletgebouw om onze tandjes te poetsen waarna we rond 6.10u naar de kwekerij rijden.
Dit ritje duurt ongeveer 10 minuten en is elke ochtend weer spannend. Rijden in het donker is in Australië over het algemeen niet zo’n goed idee vanwege de kangoeroes die rond zonsopgang actief worden.
Gelukkig gaat het meestal goed, maar helaas is het een keer mis gegaan.
Tot onze grote schrik verscheen er een kangoeroe midden op de donkere snelweg terwijl we ongeveer 70 kilometer per uur reden.
Koen zag het te laat, er reed een auto achter ons en de kangoeroe sprong niet van onze auto weg maar juist ervoor.
Na een flinke klap zaten we allebei trillend in de auto niet wetende wat te doen. We besloten door te rijden want stoppen langs een smalle en drukke snelweg leek ons niet slim.
Eenmaal op werk kwamen bij mij de tranen van schrik. Koen checkt de auto die gelukkig weinig schade heeft. De kangoeroe is tegen onze plastic bumper aangesprongen en dus niet tegen de metalen neus. Wel zit de auto vol met spetters bloed en heeft de nummerplaat een flinke deuk.
Gelukkig valt de schade mee, maar de schrik zit er goed in. En het idee dat we een kangoeroe dood hebben gereden is gewoon klote!
Helaas is dit wel de realiteit in Australië. Onderweg zie je zoveel dode kangoeroes liggen. Al zijn het voor de Australiërs niet echt bijzondere dieren. Voor ons wel!
Terug naar de kwekerij, waar we al snel onze draai hebben gevonden. Scott, Marty en Kelly laten ons weten dat ze blij met ons zijn wat natuurlijk heel fijn is om te horen! Ook de spieren zijn inmiddels gewend aan het fysieke werk. Maar wat niet zo snel went zijn alle kleine en grote beestjes die voorbij komen. Ik schrik me telkens een ongeluk waarna je mijn gegil tussen de heuvels hoort galmen! En hoor je me niet gillen dan zie je me wel een gek dansje doen om beestjes van me af te slaan. En ja, Koen kijkt telkens hoofdschuddend toe (haha!).
Kikkers, padden, spinnen, wespen, sprinkhanen, wormen, mierennesten, rode mieren, groene mieren, kevers, kakkerlakken. Noem het maar op.
Maar naast al die kriebelbeestjes zijn er ook dieren waar we van genieten. Er vliegen allerlei soorten vogels rond die de hele dag door de oren van ons hoofd fluiten. Er is zelfs een magpie, een Australische ekster, die ons gezelschap houdt en vaak is waar wij zijn.
Konijntjes schieten hier en daar hun holletje in, kangoeroes springen zo nu en dan voorbij en twee paarden van de baas wandelen week in week uit op hun dooie gemakje rond over de kwekerij.
Maar het zijn vooral de eigenwijze en nieuwsgierige koeien waar we hard om moeten lachen. Rijden wij in onze volgeladen pick up met vers gesnoeide blaadjes naar de composthoop, dan zijn de zeven dames er als de kippen bij!
De kwekerij bestaat uit drie afdelingen. Een afdeling met bomen, een afdeling met kleine planten en een afdeling met alles tussen klein en maatje boom in.
En alle drie de afdelingen… zijn toe aan onderhoud!
Eigenlijk is het overal een zooitje. Het onkruid staat negen van de tien keer hoger dan de planten zelf, veel planten zien er niet uit en hebben hoognodig verzorging nodig, bomen zijn beschadigd doordat ze telkens omwaaien, worteldoeken zijn volledig gescheurd. Kortom, het is hoog tijd om de boel een beetje op te knappen!
Dat is dan ook waarom we zijn aangenomen. Kelly moet namelijk in haar eentje de hele kwekerij op orde zien te houden. Een onmogelijke taak!
Maar al snel merken we dat meerdere dingen onmogelijk, onhandig of omslachtig zijn. Het gereedschap dat we moeten gebruiken is van slechte kwaliteit, wanneer we na uren sjouwen een bestelling bij elkaar hebben verzameld wordt de bestelling gecanceld en kan alles weer terug. En zo lopen we heel vaak achter de feiten aan. En zo loopt Kelly al jaren achter de feiten aan.
Maar klagen of tegen Marty en Scott ingaan zal ze niet zo snel doen. Koen voelt daarentegen wel de ruimte bij Marty om wat dingen aan te kaarten. Hij lijkt het ook van Koen te pikken en komt vaak op dingen terug. En dus werken we met z’n viertjes hard aan het structuren en opknappen van de toko!
Hoe?
Onkruid wieden, planten opknappen, planten bemesten, onkruid wieden, snoeien, onkruid wieden en nog meer snoeien en onkruid wieden!
We fabriceren nieuw hekwerk dat vriendelijker is voor de stammen van de bomen en zetten ze vast zodat ze niet meer omwaaien. Bomen die er al jaren staan en volledig in de grond geworteld zijn gaan na heel wat duw en trekwerk de composthoop op zodat er ruimte komt voor nieuwe bomen.
Op de grond liggen overal worteldoeken die helaas op veel plekken kapot zijn. Dus sjouwen we alle bomen de rijen uit en leggen we nieuw worteldoek. Uh, als ik het over bomen heb, heb ik het over bomen die in zakken grond zitten van tussen de 45 liter en 200 liter. Kortom, erg zwaar werk! Maar het resultaat mag er wezen!
Naast al dat gesjouw zijn we ook vaak te vinden achter de ‘ompot-tafel’. Hier potten we alle stekjes en planten over in grotere potten. Misschien wel het meest ontspannen werk op de hele kwekerij, want hier sta je namelijk in de schaduw! Dat maakt het werk ook pittig, de warme zon op onze bol!
Dat het werk geen appeltje eitje is zal inmiddels wel duidelijk zijn, maar toch hebben we het naar ons zin! En wie had gedacht dat Koen en ik ooit nog eens collega’s zouden worden van elkaar?!
Zoals verwacht gaat ook dat helemaal goed. Het is fijn om elkaar in de buurt te hebben, soms even in onze eigen taal te kunnen klagen maar vooral om te lachen met elkaar! Al moet ik wel even wennen aangezien ik Koen normaal achter een bureau zag zitten.
Ja, dat fluoriserend werkshirt staat ‘m dikke prima!
We waren van plan om in de weekenden wat uitstapjes buiten Townsville te maken, maar dat is er niet van gekomen. We hadden er gewoonweg de puf niet voor! Al hebben we wel wat leuke dingen in Townsville zelf gedaan!
Bijna elk weekend maakten we een wandeling langs het strand, dronken ergens een bakkie, genoten van de straaljager show van het leger en brachten een dagje door op het circuit. Helaas geen Formule 1, maar de V8 Supercars!
En terwijl ik dit schrijf zitten onze twee maanden werken er alweer op! De tijd is voorbij gevlogen! En eerlijk, het afscheid was toch lastiger dan gedacht. Niet alleen voor ons, maar ook Marty en Kelly hadden het er zwaar mee. We hebben zo intensief met elkaar samengewerkt. Daarnaast hebben we ook veel serieuze gesprekken gevoerd met soms een traan. Maar wat we vooral hebben gedaan is veel gelachen! Met elkaar en om elkaar!
Op onze laatste dag werden we zelfs verrast met chocola en een kaartje met hele lieve woorden erin. Ze hadden al uitgesproken dat ze ons gaan missen en dat ze ons en ons harde werk heel erg waardeerden, maar dit kaartje deed daar nog een schepje bovenop.
Gelukkig hoefden we geen afscheid te nemen toen de klok op vrijdag 12.30u sloeg. Die middag stond namelijk het personeelsuitje gepland! Met het hele bedrijf, team kwekerij en team tuinaanleg, zijn we gaan bowlen! Erg leuk om elkaar na werktijd nog even te zien en samen een biertje met elkaar te drinken!
10 reacties
Alweer ervaringen rijker!
Werken als collega’s op een tuinderij in Australië!
Leuke collega’s ontmoet waar jullie mee samen werkte en een afscheidsfeestje bij de bowling waar de mannen bowlingen op badslippers haha..
Wel zielig van de verongelukte kangoeroe 🥲.
Spaarpotje alweer aangevuld dus lekker alweer op rak !
En door.
Liefs😘😘
Wat hebben jullie hard gewerkt zeg ! Fijn even structuur en regelmaat ! En nu weer lekker samen op rak ! Weer nieuwe avonturen beleven 🤗
Mooi om te lezen hoe werk ook een groot avontuur kan zijn. En knap dat jullie je zo snel weten aan te passen aan zwaar fysiek werk in omstandigheden die je gerust uitdagend mag noemen als je het verzorgde Nederland gewend bent.
Poeh! Wat een avontuur.
Moest zelf bijna huilen na het verhaal van de kangoeroe.
Ondanks een verdrietige ervaring, ook een mooie ervaring rijker.
Wat een lekker verhaal weer!
En watvmaken jullie mee…een kangoeroe aan rijden😳 wie kan je fat nu na vertellen???
Na Afrika blijven jullie wel een eetje tussen de stekjes en de plantjes hangen haha. Maar nu kunnen jullie weer verder met jullie grote ontdekkingsreis🙏
Gaaf om te lezen hoe jullie het daar hebben. Ontzettend hard gewerkt maar ook veel lol. Groetjes!
Hi!
Jullie hebben hard gewerkt zeg! Leuk om alles zo te lezen, geeft een goed inkijkje! Fijn dat jullie er met een goed gevoel op terug kunnen kijken en nu weer lekker verder de wereld kunnen gaan ontdekken! Liefs
Al die beestjes groot en klein, ik zou ook gillen Wilke. Maar alles ziet er weer netjes uit met dank aan jullie beiden. Ga weer op ontdekking samen. Benieuwd naar de volgende blog weer.
Liefs…🌻🌞
he koen en Wilke, wat een gezellige dierenboel daar op je werk, dat hebben we hier niet hoor.
Hard gewerkt, ervaring rijker, op naar nieuw avontuur! Succes weer en veel reisplezier! Groetjes Monique
Jullie hebben hard gewerkt zeg! Fijn dat jullie naast al dat zware (letterlijk) werk een fijne band met collegiiii’s heb kunnen opbouwen. Dan kan ik die traantjes van jullie goed begrijpen, HE WILKE!!!
Gelukkig zijn de centjes weer verdiend en zitten jullie in jullie normale habitat “rakken” weer. Een welverdiende vakantie echt!
Jammer van de kangaroo, dat lijkt me ook niet bepaald prettig om mee te maken…
Gelukkig is dit weer even geleden!
Rak ze xx