Adios Colombia, Hola Bolivia

De laatste dagen in Colombia brengen we door in de hoofdstad Bogota. Een frisse, grauwe en toch wel vieze stad. Veel hoogbouw, veel beton, druk verkeer en veel daklozen op straat. Dat we op zoek zouden moeten gaan naar pareltjes hadden we al gelezen en dat bleek dus ook zo te zijn. Gelukkig brachten de Paasdagen kleur in de stad! Een processie met enorme beelden van Maria, Jozef en Jezus werden door de stad gedragen begeleid door een fanfare. Tientallen militairen zorgden voor een georganiseerde optocht waar jong en oud van genoot!

Processie met Pasen in Bogota
Processie in Bogota onder toezicht militairen

Een must-do in Bogota is met de kabelbaan omhoog, deze brengt je naar het topje van de Monserrate. Daar staat een kerkje en heb je uitzicht over de stad. Eenmaal in de rij trok het dicht en begon het wat te regenen. Dat beloofde niet veel goeds. Eenmaal boven stonden we in de wolken en was er van een uitzicht over de stad geen sprake! Maar de zon deed haar best waardoor er langzaam een gaatje in de wolken kwam en Bogota onder ons verscheen. 

Kerk op Monseratte Bogota
Uitzicht op Bogota centrum

Een ticket boeken, je bagage inchecken en het vliegtuig instappen, normaal gezien hoeven wij daar niet heel erg bij na te denken. Momenteel is dat een ander verhaal. Elk land heeft zijn eigen inreis-regels, zo ook Bolivia. Maar we hadden alles in kannen en kruiken, inclusief negatieve test! Toch wist de norse Colombiaan het nog spannend te maken vanachter zijn balie op het vliegveld. Hij beweerde dat de geldigheid van onze test verlopen was. Wij beweerden van niet! Na het plegen van een telefoontje en wat rekenwerk kregen we ons gelijk, mochten we onze bagage inchecken en daalde onze hartslag weer. 

Midden in de nacht kwamen we aan in Bolivia. Niet echt een warm welkom, maar de taxichauffeur die het hotel geregeld had stond netjes te wachten en bracht ons veilig naar het hotel. Na wat uurtjes slaap werden we wakker in Santa Cruz, de stad met de meeste inwoners van het land. Klinkt misschien als heel wat spannends, maar zoveel heeft de stad niet te bieden. Er zijn zelfs geen bergen in de omgeving. Kortom, toen we de gordijnen open deden zagen we wat anders dan we hadden verwacht: een vlakke, groene stad zonder hoogbouw. 

Voordat we naar Bolivia vlogen hadden we ons voorbereid op een cultuurshock (in hoeverre je je daarop kunt voorbereiden dan).. Zoek wat op over Bolivia en je zult lezen dat het een arm land is met wonderschone natuur. De meeste plaatjes die je te zien krijgt zijn foto’s van de inheemse bevolking die het zwaar te stellen hebben. Vrouwen met lange vlechten, een grote rok aan met op hun rug een felgekleurde doek die dient als tas of draagzak.

Wandelend door Santa Cruz waren we een beetje verbaasd over wat we zagen. Of juist over wat we niet zagen. De shock waarvan we dachten dat die zou komen kwam niet. 
Het centrum van de stad was vrij schoon met veel bomen en allerlei winkels, restaurants, hier en daar een leuk koffiezaakje en natuurlijk het centrale plein waar iedereen bijeen komt. De mensen hebben een ietwat andere vorm van gezicht, maar het hadden net zo goed Colombianen kunnen zijn.
Zijn we in Bolivia?

Kerk op plein in Santa Cruz

De stad maakt weinig indruk op ons. Het is er best gezellig hoor, vooral op het plein, maar het voelt niet echt als een nieuwe ervaring. Alsof we niet in Bolivia zijn. Het voelt als een gewone, niet authentieke stad zonder heel veel sfeer. Later lezen we dat ons gevoel niet eens zo gek is: Santa Cruz wordt door de eigen bevolking ook wel de ‘cultuurloze stad’ genoemd.
Als we dat van te voren hadden geweten waren we alsnog naar deze stad gegaan, puur omdat het qua kosten van de vliegtickets het meest aantrekkelijk was ;-).

Na twee dagen struinen door Santa Cruz en series te hebben gekeken vanuit ons bed pakken we weer in. De stad Sucre is de volgende bestemming, die zeker niet ‘cultuurloos’ wordt genoemd. Met de bus in zo’n 13 uur te bereiken, met het vliegtuig in drie kwartier. Aangezien we nog maar net hersteld zijn van de ellendig lange busrit in Colombia is de keuze snel gemaakt: we nemen een binnenlandse vlucht.

We vliegen gelukkig overdag, dat maakt dat we volop kunnen genieten van het Andesgebergte onder ons. Maar niet voor lang, want voordat we het door hebben wordt de landing alweer ingezet. We vliegen laag over de toppen van de bergen en zien in de verte een vlak stuk, dat moet de landingsbaan zijn!
Eenmaal geland staan we oog in oog met de toppen van de Andes, we bevinden ons op 3.000 meter hoogte. Dat is nogal een verschil met het vlakke en laaggelegen Santa Cruz. 

Uitzicht op Andes vanuit vliegtuig
Vliegtuig geland in Sucre

De hoogte is wel een dingetje. We hebben er veel over gelezen en volgen alle adviezen op om hoogteziekte te voorkomen, dus: de eerste dagen rustig aan doen, niet teveel inspannen en vooral veel water drinken. Mochten we er toch last van krijgen hebben we zakjes coca-thee bij de hand die het gevoel van hoogteziekte onderdrukken. En ja, coca-thee bestaat uit cocabladeren, waar men cocaïne van maakt. Maar coca-thee is volledig legaal en heeft eigenlijk niks met cocaïne te maken. In Zuid-Amerika worden deze bladeren al eeuwenlang als natuurlijk geneesmiddel gebruikt. Hopelijk gaan we het niet nodig hebben, maar dan zijn we in ieder geval goed voorbereid!

We hebben een leuke bed & breakfast gevonden waar we ons gelijk thuis voelen. Aangezien we nogal toe waren aan wat langer verblijven op dezelfde plek kiezen we ervoor om zeker een dikke week hier te verblijven. Het is een prachtig pand, we hebben een fijne kamer en de tuin is de perfecte plek om na een dag in de stad uit te rusten in het zonnetje. Daarnaast is er ook veel te doen en te zien in en rondom de stad. Waarschijnlijk zullen we ons hier niet vervelen!

B&B in Sucre 1

De afgelopen dagen hebben we het rustig aan gedaan, vooral omdat we toch merkten wat last te hebben van de hoogte. Gelukkig geen hoofdpijn en niet misselijk, maar wel een hoge ademhaling en een wat snellere hartslag bij lichte inspanning. Al is op een slakkentempo door de stad wandelen helemaal niet zo’n slecht idee. De stad is prachtig en er is zoveel te zien: spierwitte kerken, gezellige pleinen, allerlei kleuren en geuren op de markt. En ook hier niet de shock die we verwacht hadden. Wel zien we veel prachtige ‘cholitas’, de inheemse vrouwen van Bolivia, maar verder is het een vrij moderne en goed ontwikkelde stad. Veel restaurants, mooie kledingwinkels, veel studenten, koloniale gebouwen en de mensen zien er allemaal verzorgd uit, net als de stad. Er is geen twijfel mogelijk: wij gaan ons hier wel vermaken!

Kerk in Sucre
Kerk in stadscentrum Sucre

6 reacties

  1. Oh oh!! Gelukkig dat het een juiste negatieve test was. Ik zie jullie al helemaal stressen maar gelukkig komt alles op zijn pootjes terecht😉
    Mooi om te lezen hoe jullie zo kunnen genieten van de cultuurloze en cultuurvolle steden!
    Kan niet wachten op de volgende notificatie 😋

  2. Hai Wilke en Koen, Wat een mooie ervaring dat je je verwachtingen bij moet stellen. Zo zie je maar niet iedereen beleeft zaken hetzelfde. Slim dat je even een weekje “rust “neemt om al die ervaringen te laten bezinken. Geniet van de prachtige omgeving en weer bedankt voor je gezellige blog! Groetjes Monique ( Lagarde)

  3. Wat zijn jullie blogs ontzettend leuk om te lezen. Prachtige foto’s ook. Geniet maar even van jullie mooie plek. Mag gewoon. Ook na af en toe afzien. Echt knap dat jullie dit doen. Chapeau,

  4. Geniet van jullie week op een prachtig plekje.
    Groot gelijk een rustige week, al zoveel gedaan en gezien.
    Liefs l😇

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Menu

Volg ons ook op Instagram:

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!

Ontvang een mailtje als we een nieuwe blog online zetten